فهیمه قره خانی کسا - موسسه آموزش عالی غیر دولتی-غیرانتفاعی پویندگان دانش
مهدی سعادتی خمسه - موسسه آموزش عالی غیر دولتی-غیرانتفاعی پویندگان دانش

این مطالعه به بررسی خانه کودک از دیدگاه معماری و بررسی نظریه های جامعه شناسی کودکی پرداخته است. نظریه کودک در شهر، نظریه جدیدی نیست. هر دوران برحسب نیازهایش سعی در پیدا کردن راه حلهایی برای تعیین محل کودک در شهر داشته است. لوکوربوزیه طراحی عملکردی و ساده از برنامه روزانه کودکان تنظیم کرده بود که بر طبق آن بر اهمیت حضور کودک در شهر و شهرسازی تاکید می کرد. در شهرها روز به روز به تعداد مناطق ممنوع افزوده میشود و در نتیجه جای لازم برای کشف فضای کودک و به تبع آن دنیای او کمتر می شود. در حالی که بازی نیاز به قلمرو خصوصی دارد و عملا این قلمرو اکثر اوقات فضای محدود اتاق کودک است که برای بازی دسته جمعی پیش بینی نشده است، به همین دلیل احتیاج به فضاهای عمومی تر برای پاسخگویی به نیازهای کودکان و همچنین خنثی کردن قیود دست و پا گیر شهر سازی امروز هر چه بیشتر احساس می شود. مشاهده کودکان در یک زمین بازی نشان میدهد که برخوردهای آنها متعدد و تسلطشان به فضا تمام و کمال است و تحمیل یک محیط محدود بر آنها مشکل است. کودکان دوست دارند فضایی قابل تغییر در اختیار داشته باشد تا بتواند رد پای خود را در آن برجا و بدین ترتیب نقاط نشانه ویژه خود را بوجود آورد. جابجایی، خراب کردن، ساختن و نظیر اینها، فعالیتهای هستند که به او امکان بوجود آوردن دنیایی در مقیاس خودش را میدهد.

خانه کودک، معماری، نظریه جامعه شناسی، طراحی، شهرسازی.