مالک احمدی - گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران
مهدی حبیبی - گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران

هدف: هدف از این مطالعه بررسی نقش جنس، سن و شاخش توده بدنی در شایستگی حرکتی ادراک شده کودکان ۷ تا ۹ سال بود.روش ها: روش تحقیق توصیفی از نوع علی-مقایسه ای بود. ۲۷۰ دانش آموز دختر و پسر ۷ تا ۹ سال با شاخص توده بدنی کم وزن، نرمال، و اضافه وزن، به روش نمونه گیری هدفمند، انتخاب شدند. برای سنجش شایستگی حرکتی ادراک شده از مقیاس تصویری شایستگی حرکتی ادراک شده برای کودکان، استفاده شد.نتایج: نتایج تحلیل واریانس نشان داد کودکان ۸ و ۹ سال نسبت به کودکان ۷ سال، شایستگی حرکتی ادراک شده بیشتری در مهارت های توپی، و کل مهارت های حرکتی دارند. این تفاوت در بین کودکان ۸ و ۹ سال معنادار نمی باشد. همچنین، شایستگی حرکتی ادراک شده کودکان اضافه وزن و کودکان نرمال نسبت به کودکان کم وزن، در هر سه مهارت (جابجایی، توپی، و کل) بیشتر می باشد. همچنین، در کودکان پسر، گروه اضافه وزن حتی نسبت به کودکان نرمال، شایستگی ادراک شده بیشتری در مهارت های توپی و کل مهارت های حرکتی دارند.نتیجه گیری: بر اساس یافته ها، متغیرهای جنس، سن و شاخص توده بدنی، از عوامل موثر در رشد حرکتی ادراک شده کودکان ۷ تا ۹ سال هستند. توصیه می شود در طراحی و اجرای مداخلات رشدی حرکتی کودکان، عوامل جنس، سن و توده بدنی نیز در نظر گرفته شود.

شاخص توده بدنی, شایستگی حرکتی ادراک شده, مهارت حرکتی بنیادی, رشد حرکتی