مهدی عباسی - آموزش عالی جهاددانشگاهی کرمانشاه
بهروز بادکو - جهاددانشگاهی
محمد قاسمی سیانی - جهاددانشگاهی عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاددانشگاهی

در دهه های اخیر رشد و گسترش جمعیت شهرنشین نیاز به ساخت و ساز مسکن برای تامین سرپناه در شهرها را با سرعت قابل توجهی روبه رو کرده است سیاست های ساخت و ساز مسکن در دوره های مختلف، گاه با رونق و گاه با رکود، تداوم داشته است. این مساله باعث افزایش مساحت و رشد و پراکندرویی در شهرها شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی و تحلیل نقش ساخت و ساز مسکن در رشد شهر کرمانشاه است. روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری شامل مدیران، کارشناسان شهرداری و بنگاه داران مناطق هشت گانه شهر کرمانشاه به تعداد ۲۹۸۰ نفر می باشد که بر اساس فرمول کوکران تعداد ۳۴۰ نفر برآورد گردید و با روش نمونه گیری تصادفی ساده پرسشنامه ها توزیع گردید. دوره مورد مطالعه، ساخت و سازهای شهر کرمانشاه در طول سال های ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۰ مورد بررسی قرار گرفت. برای بررسی این موضوع، پرسشنامه ای با چهار بعد (سیاست ها، خدمات و منابع، بازار زمین و مسکن و مهاجرت) در نظر گرفته شده است. روایی پرسشنامه به شیوه صوری و محتوایی تایید شده است و پایایی نیز بر اساس آلفای کرونباخ برای کل پرسشنامه به میزان ۸۳/۰ تایید شده است. روش تجزیه و تحلیل داده ها با بهره گیری از نرم افزار ۲۵ SPSS و آزمون تحلیل عاملی اکتشافی انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که مهمترین عوامل تاثیرگذار در رشد شهر کرمانشاه در بعد سیاستی، دخالت های دولت در بازار زمین با بار عاملی ۰.۸۵۱، در خدمات و منابع، بهبود دسترسی ها و ارائه خدمات با بارعاملی ۰.۶۸۳، در بعد بازار زمین و مسکن، رشد خانه های دوم و ویلاسازی با بارعاملی ۰.۸۲۴، و در بعد مهاجرت، مهاجرت های روستا - شهری با کمترین بارعاملی ۰.۳۶۴ تاثیرگذاری بیشتری بر رشد شهر کرمانشاه داشته اند.

رشد شهر، ساخت و ساز، کرمانشاه، مسکن