محمدعلی جهانگیری درزه کنانی - کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه آزاد اسلامی تبریز

در طول تاریخ استفاده از نیروی کار کودکان همواره امری معمول و متداول بوده و نوظهور نیست. کودکان از قرن ها پیش همواره با والدین و نزدیکان خود به کارهای مختلف از جمله کشاورزی و دامداری اشتغال داشته اند. یکی از معضلات جوامع در حال توسعه، پدیده کودکان کار می باشد. کودکان کار، خیابانی به افراد زیر ۱۸ سال اطلاق می شود که برای ادامه بقای خود مجبور به کار و یا زندگی در خیابان هستند. الگوی کار و فعالیت های کودکان در خیابان تابعی از زمینه خانوادگی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی است که کودکان را به خیابان می کشاند و همزمان به رفتارهای آن ها در خیابان شکل می دهد. پژوهش حاضر به روش مروری کتابخانه ای انجام شد که هدف از آن بررسی نقش حقوق کیفری در رابطه با معضل کار کودکان و مقابله با سواستفاده از کودکان کار بود. نتایج پژوهش نشان می دهد که ضعف قوانین و مقررات کیفری، از یک طرف و ناتوانی ضمانت اجراهای قوانین، از طرف دیگر این واقعیت دردناک را دامن میزند. کودکی عاملی است که جنبه ها و آثار مختلف آن در حقوق کیفری و جرم شناسی همواره موضوع مطالعات و مقررات ویژهای قرار گرفته است. زیرا کودکان هم در مقابل بزهکاری و هم در مقابل بزهدیدگی ضعیف هستند و آسیب پذیری بیشتری نسبت به بزرگسالان دارند، بنابراین رسالت حقوق کیفری، حمایت و مصون کردن کودکان بزهکار و بزه دیده در برابر تکرار بزه دیدگی و بزه کاری است.

حقوق کیفری، کودکان کار، جرم