مهدیه شامی زاده - Dept of Exercise Physiology, Faculty of Sports Sciences, Urmia University, Urmia, Iran
محمدرضا ذوالفقاری - Dept of Exercise Physiology, Faculty of Sports Sciences, Urmia University, Urmia, Iran
امیر فتاحی - Stem Cell Research Center, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran

مقدمه: همئوستاز انرژی به عنوان یک مسیر کنترل متابولیکی می تواند از ابعاد مختلف بررسی شود. هدف این مطالعه بررسی تاثیر هشت هفته تمرین ورزشی هوازی و مقاومتی بر آدروپین، اسپکسین و TNFa و شاخص های مقاومت به انسولین در مردان چاق مبتلا به دیابت نوع دو بود. مواد و روش­ها: در این مطالعه نیمه تجربی، تعداد ۳۰ مرد چاق دارای دیابت نوع دو شهر خوی، در سال ۱۴۰۱ انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه کنترل، تمرین هوازی و تمرین مقاومتی تقسیم شدند. دستورالعمل تمرین هوازی و مقاومتی (سه جلسه در هفته) به مدت هشت هفته اجرا گردید. در مراحل پیش آزمون و پس آزمون سطوح آدروپین، اسپکسین و TNFa سرمی و شاخص های مقاومت به انسولین و حساسیت به انسولین سنجیده شد. داده ها با آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی شامل شاپیروویلک، آزمون تی همبسته و آزمون تحلیل واریانس یک طرفه به ترتیب برای بررسی آثار درون گروهی و بین گروهی با استفاده از نرم افزار SPSS vol.۲۴ تجزیه وتحلیل گردید. یافته ­های پژوهش: تمرین هوازی و مقاومتی نسبت به گروه کنترل، سبب تغییرات معنی دار در شاخص های درصد چربی، قند خون ناشتا، کلسترول، تری گلیسیرید، HDL و LDL در مردان چاق دارای دیابت نوع دوم شد (۰.۰۵≥P)؛ همچنین در مقایسه بین گروهی، تمرین هوازی نسبت به دو گروه دیگر، سبب تغییرات معنی دار در شاخص های فشارخون متوسط، انسولین، شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR)، سطوح آدروپین و اسپکسین در مردان چاق دارای دیابت نوع دوم گردید (۰.۰۵≥P). بحث و نتیجه گیری: شرکت در برنامه تمرین هوازی با شدت متوسط نسبت به تمرین مقاومتی، با آثار معنی داری بهتری در شاخص های آدروپین و اسپکسین همراه است؛ بنابراین توصیه می شود، برنامه تمرین هوازی در افراد دیابتی به عنوان یک عامل موثر در مداخله درمانی مدنظر قرار گیرد.

Adropin, Aerobic Training, Insulin Resistance, Spexin, Type ۲ Diabetes, تمرین هوازی, آدروپین, اسپکسین, مقاومت به انسولین, دیابت نوع دوم