مریم احمدی - دانشگاه پیام نورتهران- دکترای حقوق بین الملل عمومی
ابوطالب کوشا - تخصص اصلی: حقوق خصوصی- مدرک فوق تخصصی در حقوق مالکیت معنوی

حق بر سلامتی وحق مالکیت فکری، هر دو به عنوان مصادیقی از حقوق بشر شناخته شده اند. حق بر سلامتی،دارای مصادیق متعددی است،اما بی تردید مهم ترین جنبه آن،مقابله با بیماری ها و مرگ ومیرها وکسب تندرستی از دست رفته است و در راه تحقق این جنبه از سلامتی، دارو به عنوان مهم ترین ابزار بشری نقشی برجسته و انکارناپذیر می یابد؛ اما در تحقق این دو حق و در زمانی که موضوع این حقوق)از جمله حقاختراع(و انحصارات ناشی از آن با مباحث انسانی مثل حق بر سلامتی و حق حیات مرتبط می شود، تعارضاتی و چالش هایی به وجود می آید که رنگ و بوی حقوق بشری به خود می گیرد و در این حالت،دیدگاه هایانسان دوستانه و حقوق بشری نیز عرض اندام کرده و با استناد به حق بر سلامتی به عنوان یکی از حقوق بنیادین بشر،حمایت یا گستره حمایت از این دسته اختراعات را با تردید جدی مواجه می سازد . این تعارضات و نحوه اختلاف آن ها، موجب پدید آمدن چالش های گسترده ای میان کشورهای در حال توسعه و کمتر توسعه یافته به عنوان وارد و مصرف کنندگان اصلی و کشورهای توسعه یافته به عنوان حامیان اصلی حمایت از حقوق مالکیت فکری گردیده است.