موسی زرین - گروه علوم دامی دانشکده کشاورزی دانشگاه یاسوج
حمیده محمودی مونه - گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه یاسوج، یاسوج
امیر احمدپور - گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه یاسوج، یاسوج

زمینه مطالعاتی: آغوز به‎دلیل وجود مواد مغذی و عوامل ایمنی‎زا، در توانایی انتقال ایمنی به نوزاد نشخوارکنندگان حائز اهمیت می‎باشد. هدف: به منظور بررسی تاثیر محدودیت خوراکی در دوره انتقال بر روند تغییر ترکیبات آغوز و همچنین برای ارزیابی امکان انتقال ایمنی از طریق آغوز با استفاده از دستگاه رفرکتومتر دیجیتال این آزمایش انجام شد. روش کار: از تعداد ۲۰ راس میش آبستن (لری- بختیاری و ترکی- قشقایی) دنبه‎دار در دو گروه شاهد (۱۰n=) و محدودیت خوراکی (۱۰n =) استفاده شد. پس از سازگاری، در دوره پیش از زایش (۵- تا ۱-)حیوانات گروه شاهد با ۱۰۰ درصد و گروه محدودیت در همین بازه طی هفته های اول تا پنجم مطالعه به ترتیب و به صورت هفتگی با ۱۰۰، ۵۰، ۶۵، ۸۰، و ۱۰۰ درصد جیره پیشنهادی تغذیه شدند. بعد از زایمان نیز همین برنامه تغذیه‎ای تکرار گردید. نمونه خون میش‎ها به صورت هفتگی در طول دوره آزمایش و نمونه‎های آغوز و خون بره‎ها در زمان های صفر (روز زایمان)، ۱، ۱۲، ۲۴، ۳۶، ۴۸ و ۷۲ ساعت پس از زایمان گرفته شد. درصد بریکس تمام نمونهها و همچنین ترکیبات اصلی آغوز اندازه‎گیری شد. داده‎ها با استفاده از رویه Mixed Model نرم افزار SAS ارزیابی شدند. نتایج: محدودیت خوراکی موجب کاهش درصد بریکس خون میش‎ها نسبت به گروه شاهد شد(۰۵/۰>P). بین درصد بریکس خون بره‎ها تفاوت معنی داری در دو گروه مورد آزمایش مشاهده نشد (۰۵/۰P). نتیجه گیری کلی: روند تغییر ترکیبات آغوز و مقدار بریکس در گوسفندان دنبه‎دار با دیگر دامها متفاوت بوده و به نظر می رسد دام‎ها در تلاش هستند که در حداقل زمان ممکن مواد مورد نیاز را از طریق آغوز به نوزادان خود انتقال دهند.

ایمونوگلوبولین, بریکس, پروتئین, چربی, کیفیت آغوز, مواد جامد غیر چربی