بابک شیرازی - دانشگاه علوم و فنون مازندران

یکی از مهم ترین گونه های مدل سازی سامانه های حمل ونقل، تحلیل و طراحی حرکت اتوبوس های تندروی شهری در شرایط مختلف ترافیکی است. با توجه به این که برای مسافران سفرهای سریع درون شهری مدنظر است و ازسوی دیگر نیز سفرهای سریع همراه با کاهش ترافیک، مدنظر کارشناسان امر است، در نتیجه متخصصان باید به دنبال راه حلی باشند که هم زمان با ایجاد امکان سفرهای سریع و با قابلیت اطمینان بالا به کاهش ترافیک هم کمک کند. در این مطالعه، برای بررسی عملکرد سامانه اتوبوس های تندرو، سناریوهای مختلف اثرات اجرای سیستم اولویت دهی در تقاطع ها، سناریو امکان و اثرات تنظیم زمان بندی چراغ های راهنمایی و زمان بندی حرکت اتوبوس ها و سناریو استفاده از خطوط سریع السیر با شرایط توقف محدود با استفاده از شبیه سازی مورد بررسی قرار گرفت. استفاده از شبیه سازی ترافیکی برای تحلیل تصمیم گیری سامانه های حمل ونقل، به سرعت در حال توسعه است. نتایج بررسی سناریوهای پژوهش نشان می دهد که روش هماهنگ کردن چراغ های راهنمایی، عملکرد بهتری نسبت به سیستم اولویت دهی در تقاطع ها را دارد و ایجاد یک خط توقف محدود با تعداد محدودی مکان سبقت گرفتن، باعث بهبود قابل ملاحظه زمان سفر و قابلیت اطمینان در سیستم می شود. هم چنین این مطالعه نشان می دهد نتایج پیاده سازی روش های مختلف به شدت به شرایط خاص هر خط وابسته است. ارائه یک الگوی شبیه سازی چند سناریویی، برای زمان بندی چراغ های راهنمایی همراه با یک سیستم اولویت دهی و قابلیت تفکیک اتوبوس ها به صورت یک پارچه می تواند به حداقل کردن زمان توقف اتوبوس ها، زمان انتظار ایستگاه ها در سرفاصله های زمانی و افزایش مطلوبیت و قابلیت اطمینان سفر کمک کند.

تصمیم گیری حمل ونقل, اتوبوس های تندرو, شبیه سازی چند سناریویی, تقاطع های خطوط سریع السیر, شرایط توقف محدود