سمانه رضایی - کارشناس معماری اداره مطالعات و طراحی شهری، شهرداری شیراز
علی کاویانی - کارشناس معماری اداره مطالعات و طراحی شهری، شهرداری شیراز

پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین دلبستگی به مکان و ادراک کیفیت بصری فرم در پانزده بنای فرهنگی برجسته معماری معاصر ایران می پردازد. این پژوهش این فرضیه را مطرح می کند که بین کیفیت فرم ساختمان و حس دلبستگی به مکان همبستگی وجود دارد، به این معنا که ایجاد کیفیت بصری بالا از طریق افزایش کیفیت فرم ساختمان، رضایت اولیه شهروندان و دلبستگی بعدی به آن را افزایش می دهد. ساختمان. کیفیت بصری بالا بر تجربه افراد از محیط تاثیر می گذارد و کیفیت زندگی را بهبود می بخشد. دلبستگی به مکان نشان می دهد که چگونه افراد، در سطح شخصی، حس مکان را برای خود بازسازی می کنند. پژوهش حاضر روش توصیفی-تحلیلی را به عنوان چارچوب نظری و روش پیمایشی را به عنوان روش شناسی تجربی اتخاذ می کند. پرسشنامه ها با استفاده از مقیاس لیکرت تهیه و بین کارشناسان و شهروندان عادی توزیع شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و استفاده از آمار توصیفی- تحلیلی، تحلیل همبستگی و رگرسیون ارتباط بین ویژگی های شاخص ها را نشان داد. نتایج نشان دهنده همبستگی مثبت بین دلبستگی فرم و مکان با واسطه کیفیت بصری است و آنها شرایط علی برای یکدیگر هستند. علاوه بر این، تنها برخی از ساختمان های مورد مطالعه سطح یکسانی از دلبستگی به مکان را تداعی می کنند.

ترجیحات بصری، کیفیت محیطی، روانشناسی محیطی، طرحواره های ذهنی، معماری معاصر