سید یحیی کاظمی - دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
فرنگیس شریفی - دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
شیما کاشانی - دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
فروزان گنجی - دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

زمینه و هدف: با توجه به افزایش روز افزون آمار کشوری و استانی طلاق و عواقب و معضلات عدیده ای که براین پدیده مترتب است و هم چنین با توجه به اهمیت موضوع سلامت معنوی و سبک زناشویی دینی و نقش آن در استحکام خانواده، مطالعه حاضر با هدف مقایسه سلامت معنوی و سبک زناشویی دینی در زوجین متقاضی طلاق، زوجین عادی و زوجین طلبه علوم دینی انجام گردید. روش بررسی: مطالعه توصیفی و تحلیلی حاضر ، بر  روی ۱۵۰ زوج مراجعه کننده به درمانگاه های بهداشتی، حوزه علمیه شهرکرد و مراکز مشاوره سازمان بهزیستی و دادگستری و امور زندان های شهرستان شهرکرد انجام شد. مشارکت کنندگان به سه گروه ۱- گروه زوجین عادی، ۲- گروه زوجین طلبه علوم دینی، ۳- گروه زوجین متقاضی طلاق تقسیم شدند و پرسشنامه سلامت معنوی و سبک زناشویی دینی در اختیار آنان قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS  نسخه ۱۶ تحلیل گردید. یافته ها: در مطالعه حاضر میانگین سن زوجین، میانگین طول مدت ازدواج و میانگین تعداد فرزندان، تحصیلات زوجین و شغل همسران سه گروه اختلاف معنی داری نداشتند(۰۵/۰≤P ). نتایج پژوهش حاضر نشان داد در حالیکه که نمره  سلامت معنوی کل زنان در  سه گروه به ترتیب ۸۰/۱۲±۰/۱۶۴، ۷۳/۱۳±۷۰/۱۷۰، ۶۳/۱۹±۱۰/۱۶۸ بود، و اختلاف معنادار نداشتند (۱۴۶/۰p=)، اما در سطح سلامت معنوی کل در همسران در  سه گروه به ترتیب ۹۶/۱۵±۷۱/۱۶۰، ۶۲/۱۲±۴۷/۱۷۵، ۳۴/۲۵±۶۴/۱۶۳، و اختلاف آنها معنادار بود (۰۰۰/۰P<). همچنین در مقایسه سطح سبک زناشویی دینی کل زنان در سه گروه به ترتیب۹۵/۱۴±۷۵/۱۴۵، ۸۵/۱۹±۴۱/۱۴۸ و ۸۲/۲۹±۷۸/۱۲۸ بود، اختلاف معنادار وجود داشت (۰۰۰/۰P<)، ولیکن در همسران آنان که به ترتیب۸۹/۲۲±۳۸/۱۲۳، ۲۵/۲۳±۶۶/۱۲۳ و ۹۵/۲۰±۳۰/۱۲۲ بود، اختلاف معنادار نبود(۹۴۹/۰p=). نتیجه گیری: بر اساس نتایج برنامه ریزان بایستی طراحی برنامه های آموزش مبتنی بر ارتقا سلامت معنوی و سبک زناشویی دینی زوجین متاهل را مد نظر قرار دهند.

spiritual health, religious marital style, divorce, سلامت معنوی, سبک زناشویی دینی, طلاق