محمد باقر پورامینی - عضو هیئت علمی گروه کلام پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی/ مدیر گروه

سلفیان ضمن تقسیم بندی توحید ربوبی و الوهی، بر باورمندی مشرکان بر توحید ربوبی اصرار دارند و آسیب بزرگ آنان را شرک عبادی می دانند و با استناد به آیه ۳۱ سوره یونس و آیات مشابه ، مسلمانان را به دوری از توحید در عبادت و افتادن در گرداب شرک متهم می کنند. مسئله اصلی این نوشتار بررسی انتقادی موحد انگاری مشرکان در توحید ربوبی از سوی سلفیون است و در این مقاله تلاش می شود ضمن تبیین شرک ربوبی در عصر جاهلی ، نگره سلفیون را در تضاد با فهم سلف دانسته و ضمن تاکید بر ترتب عبادت بر ربوبیت و عدم تفکیک آن دو، آیات مورد استناد ایشان بخصوص آیه مورد اشاره بررسی شده و به آیات ناظر بر شرک ربوبی مشرکان اشاره شود ؛ آیات متعدد قرآنی گواه تامل و مخالفت مشرکان در مقوله رازقیت پروردگار و امور دیگر از سوی خداوند است و غالب نزاع های مشرکان مکه با رسول الله (ص) و مومنین را بر محور ربوبیت خداوند سبحان می داند.

توحید ربوبی, سلفیون, مشرکان, آیه ۳۱ یونس