مجید عزیزی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه آزاد، بندرعباس، ایران
حدیقه شاهوردی پورجلفان - کارشناسی ارشد روانشناسی، دانشگاه غیرانتفاعی خردگرایان مطهر، مشهد، ایران.
فاطمه شهابی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد، سیرجان، ایران.
زینب علی آبادی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد، بندرعباس، ایران.
حسن فلاحی - دکتری روانشناسی تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، کرمان، ایران.

پژوهش حاضر با هدف تحلیل رابطه ساختاری تجارب آسیب زای دوران کودکی، دلبستگی و صفارت تاریک شخصیت با افکار خودکشی در مردان شهر بندرعباس انجام گرفت. پژوهش حاضر توصیفی از نوع مدل سازی معادلات ساختاری بود. نمونه این پژوهش شامل ۲۵۶ نفر از مردان شهر بندرعباس که به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و پرسشنامه مقیاس کودک آزاری (CAS) محمدخانی و همکاران (۱۳۷۸)، پرسشنامه ویژگی های تاریک شخصیت(DPTQ) موشاگن، هیلبیگ و زتلر (۲۰۰۸)، پرسشنامه مقیاس اندیشه پردازی خودکشی بک (BSSI) (۱۹۷۹) و پرسشنامه سبک دلبستگی بزرگسال کولینز و رید (RAAS) (۱۹۹۰) را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج نشان داد که افکار خودکشی با تجارب آسیب زای دوران کودکی به طور مثبت (p<۰/۰۱) با دلبستگی به طور منفی (p<۰/۰۱) و با صفات تاریک شخصیت به طور مثبت (p<۰/۰۱) رابطه معنی داری دارد. بر اساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که مدل مفهومی از برازش خوبی برخوردار است و یافته های پژوهش مبنی بر رابطه افکار خودکشی برمبنای تجارب آسیب زای دوران کودکی و دلبستگی و تاریک شخصیت دارای تلویحات کاربردی برای روانشناسان می باشد.

افکار خودکشی، تجارب دوران کودکی، دلبستگی، صفات تاریک شخصیت.