سیروس جوادپور - بخش مهندسی و علم مواد، دانشکده مهندسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
محمدابراهیم بحرالعلوم - بخش مهندسی و علم مواد، دانشکده مهندسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
مرتضی رودکی - بخش مهندسی و علوم مواد، دانشکده مهندسی، دانشگاه شیراز

مطالعه پارامترهای مختلف از قبیل دما و غلظت ممانعت کننده بر رفتار ممانعت کنندگی یک ماده در پژوهش های مختلف مورد بحث و بررسی بوده است. حال آنکه بررسی هم زمان اثر هر دو پارامتر و همچنین تداخل اثر آن ها مبحثی کمتر پرداخته شده است که نیازمند دیدی دقیق تر است و بحث پژوهش حاضر می باشد. در این پژوهش یک ممانعت کننده امیدازولینی با استفاده از اولئیک اسید و دی اتیلن تری آمین (DETA) تولید شد. مشخصه یابی ترکیب تولید شده به وسیله روش های FTIR و HNMR صورت پذیرفت. همچنین به منظور بررسی خواص ممانعت کنندگی ترکیب تولید شده، آزمون­های پلاریزاسیون تافل و طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی (EIS) در محیط %NaCl ۳wt  اشباع از گاز CO۲ انجام شد. پتاسیم یدید نیز به محیط حاوی ممانعت کننده افزوده شد و تاثیر آن مورد بررسی قرار گرفت. میزان بهینه نرخ خوردگی­هایی که به وسیله آزمون های الکتروشیمیایی اندازه گیری شد به کمک نرم افزار Design Expert ۱۰.۰.۷، با طراحی central composite design و روش response surface  تخمین زده شد. نرم افزار DOE پیش بینی می کند که بیشترین ممانعت کنندگی از خوردگی در دمای ۲۵oC و با غلظت ppm ۱۰۰ از ممانعت کننده سنتز شده و با حضور ppm KI ۲۰۰۰ اتفاق می افتد. نرخ خوردگی و مقاومت پلاریزاسیون پیش بینی شده در این شرایط توسط نرم افزار، به ترتیب µm/year ۸.۸۲۲ و Ω  ۳۵۳۳۹ می باشد. رفتار جذبی ممانعت کننده تولید شده با ایزوترم جذب Langmuir مطابقت دارد و افزودن KI تاثیری بر مکانیزم جذب ندارد.

مقاومت به خوردگی, ممانعت کننده خوردگی, آزمون های الکتروشیمیایی, آزمون امپدانس الکتروشیمیایی, آزمون پلاریزاسیون تافل, HNMR, FTIR, DOE