محمدرضا پوراکبریان نیاز - دکترای مددکاری اجتماعی، دانشگاه حاجت تپه، آنکارا، ترکیه
داود پوراکبریان نیاز - کارشناسی مهندسی عمران، دانشگاه تبریز

وجود اختلال در هر یک از حواس ادراکی بشر، زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی را تحت تاثیرات نامطلوب خود قرار داده و درجنبه هایی از زندگی بصورت وجود نقص و ناهنجاری نمایان می شود. در طول تاریخ بشریت اختلال شنوایی در بعضی از انسان هاوجود داشته و تا چندی پیش، همین یک نقص باعث طرد کامل فرد از جامعه و عدم مشارکت دادن وی در فعالیت های اجتماعیمی شد. بجز افرادی استثنائی و خاص، اغلب معلولین از داشتن یک زندگی طبیعی و رضایت بخش محروم مانده اند. با پیشرفت علوم وتکنولوژی، زمان تشخیص معلولیت تا دوره جنینی پیش رفته و تا حدودی تجهیزاتی در جهت جبران این نقص تولید و عرضهشده اند. و یا حداقل با استفاده از دیگر حواس و توانایی های فردی، این نقص پوشش داده شده و سعی در ادامه زندگی به شکلنرمال و طبیعی همانند دیگران شده است. این مقاله بیان کننده نتایج تحقیق کیفی است که داده های آن از مصاحبه های نیمهساختار یافته عمیق با سی کودک دختر و پسر زیر هجده سال و خانواده های آنان (به کمک پنج زن و مرد بزرگسال ناشنوا وکم شنوا که تنها از نظرات مشاوره ای ایشان استفاده شده و مستقیما در تحلیل و آنالیز داده ها از آن ها استفاده نشده است) و همگیساکن آنکارا- ترکیه و یا شهرهای همجوار نزدیک به آنکارا بودند طی سال های ۲۰۲۳-۲۰۲۲ گرفته شده و بومی سازی شده است. نتایج تحقیق حاکی از وجود انتظارات به حق جمعیت دارای اختلال شنوایی و خانواده هایشان از همه افراد جامعه و مسئولینذی ربط در جهت احقاق حقوق طبیعی انسانی مغفول آنها و بهبود سطح زندگی اجتماعی شان بوده، در این میان، نقش مددکاراناجتماعی در رفع موانع بوجود آمده در راه برقراری ارتباطات اجتماعی سالم و تامین آرامش و رفاه در زندگی اجتماعی این عدهمظلوم و خانواده هایشان مهم و ارزشمند است.

مددکاری اجتماعی، ناشنوایی و کم شنوایی، کودکان دارای اختلال شنوایی، مددکاری اجتماعی خانواده