نجیبه اسدی مهدیخان محله - گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان. رشت. ایران
عذرا زبردست - استادیار گروه روانشناسی دانشگاه گیلان
سجاد رضائی - استادیار گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

مقدمه: تشخیص سرطان، نه تنها شخص درگیر با سرطان، بلکه خانواده­ او را هم در طول زمان تحت تاثیر قرار می­دهد. مراقبان بیماران سرطانی، نقشی اساسی در سیر مراقبت از بیمار، از زمان تشخیص تا هنگام مرگ به عهده دارند. این پژوهش با هدف تبیین حسرت­های بازماندگان درجه اول از مرگ زودهنگام بیماران سرطانی انجام شد. روش: در مطالعه حاضر از روش پژوهش کیفی، با رویکرد پدیدارشناسی توصیفی استفاده شد. اطلاعات از طریق مصاحبه فردی، عمیق و نیمه ساختارمند با هشت نفر جمع­آوری و ضبط شده است. داده­های حاصل شده به روش کلایزی تجزیه وتحلیل شده است. یافته ها: مضمون­های به دست آمده در زیرمجموعه سه سوال اصلی پژوهش، در چهار مضمون اصلی طبقه­بندی شدند که شامل: «عدم رضایت کامل از خود و احساس کوتاهی­کردن»، «تلاش برای اجابت آرزو و آرامش بیمار»، «عدم ابراز احساسات کافی» و «تاثیرگذاری کادر درمان» است. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان می­دهد، با توجه به کمبودهایی که در زمینه­ حمایت از خانواده­های درگیر با سرطان وجود دارد، لزوم حمایت­های پس از سوگ، جهت کاهش خودسرزنشی و افزایش آرامش و اطمینان خاطر افراد داغدار اهمیت یافته و مداخله­ های موثر روانشناسی سلامت برای کاهش آثار آزاردهنده­ افسوس و حسرت، برای خانواده­های درگیر با بیمار سرطانی، در طی بیمار و بعد از فقدان و تجربه­ سوگ ضروری است.

حسرت, بازماندگان درجه اول, سرطان, مرگ زودهنگام