محمد مهدی صفورائی پاریزی - دانشیار روانشناسی تربیتی، جامعه المصطفی العالمیه
مسعود قاسم نژاددیوکلائی - دانشجوی دکتری قرآن و روانشناسی، جامعه المصطفی العالمیه

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین خوش بینی و کارآمدی خانواده با نقش میانجی گری خودمهارگری انجام شد، روش پژوهش این تحقیق، توصیفی و از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل تمام افراد متاهل ساکن استان قم بود که به صورت نمونه گیری تصادفی ۱۵۶ نفر انتخاب شده. برای گردآوری داده های پژوهش از پرسشنامه های خوش بینی  نوری (۱۳۸۸)؛ سنجش کارآمدی خانواده صفورایی (۱۳۸۸) و خودمهارگری  رفیعی هنر (۱۳۹۰) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش چهار مرحله ای بارون و کنی استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد؛ الف) بین متغیر پیش بین (خوش بینی) و متغیر ملاک (کارآمدی خانواده) رابطه مثبت معنی داری وجود دارد؛ ب) بین متغیر میانجی (خودمهارگری) و متغیر پیش بین (خوش بینی) رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد؛ ج) بین متغیر ملاک (کارآمدی خانواده) و متغیر میانجی (خودمهارگری) رابطه مثبت معنی داری وجود دارد؛ ه) متغیر خودمهارگری به صورت کامل در رابطه بین دو متغیر خوش بینی و کارآمدی خانواده نقش میانجی را ایفا کرده است.

خوش بینی, خودمهارگری, کارآمدی, خانواده