حمید رضا عزت پور - دانشجوی دکترا مهندسی متالورژی و مواد دانشگاه فردوسی مشهد
محسن حداد سبزوار - دانشیار مهندسی متالورژی و مواد دانشگاه فردوسی مشهد
جلیل وحدتی خاکی - استاد مهندسی متالورژی و مواد دانشگاه فردوسی مشهد
حسن حمیدی - دانشجوی کارشناسی ارشدمهندسی متالورژی و مواد دانشگاه فردوسی مشهد

در این پژوهش، نانوکامپوزیت Cu-Cr/Al۲O۳ به روش مکانوشیمیایی و از مخلوط اولیه ی CuO، Al ،Cu و Cr۲O۳ با درصدهای گوناگون و با استفاده از آسیاکاری پر انرژی تولید شد. اساس تولید این نانوکامپوزیت واکنش های احیایی بود. به گونه ای که در حین فرایند اکسیدهای کرم و مس به وسیله ی آلومینیوم احیاء شده و محصول نهایی یک کامپوزیت زمینه فلزی شامل محلول فوق اشباع کرم در مس به عنوان زمینه و اکسید آلومینیوم به عنوان فاز تقویت کننده بود. استفاده از مس فلزی اضافی در مخلوط اولیه به عنوان رقیق کننده، امکان کنترل دمای آدیاباتیک و نرخ واکنش را فراهم آورد. نتایج محاسبه ی پارامتر شبکه بر اساس داده های XRD نشان داد که این پارامتر برای مس در طول فرایند آسیاکاری تغییر نمود. این تغییرات در ثابت شبکه به پدیده ی حل شدن کرم و تشکیل محلول فوق اشباع کرم در مس مربوط بود. نتایج XRD هم چنین، نشان داد که با تغییر ترکیب اولیه ی مخلوط پودری و در نتیجه تغییر دمای آدیاباتیک در نمونه های مورد آزمایش، نرخ پیشرفت واکنش ها تغییر نمود. نتایج SEM نشان داد که در زمان های ۳۰ تا ۴۸ ساعت آسیاکاری، پدیده ی شکست ذرات (ریز شدن ذرات) بر جوش سطحی ذرات (پدیده ی اگلومره شدن ذرات) غالب بود. پس از ۴۸ ساعت آسیاکاری، نانوکامپوزیتی حاوی ذرات با اندازه ی حدود ۳۰ نانومتر بدست آمد

نانو کامپوزیت, Cu-Cr/Al۲O۳, مکانوشیمی