حامد یعقوبی - کارشناس ارشد مهندسی مواد_سرامیک دانشگاه علم وصنعت ایران
حسین سرپولکی - دانشیار دانشکده مهندسی مواد دانشگاه علم و صنعت ایران

تا کنون بسیاری از شکل های سیلیس به عنوان یکی از اساسی ترین مواد سرامیکی شناخته شده اند، اما با مطرح شدن سیلیس کلوئیدی، چشم اندازی وسیع در مقابل پژوهشگران دانش شیمی و مواد قرار گرفته است. در این پژوهش فرآیند سنتز نوعی سیلیس کلوئیدی با عنوان سیلیس کروی پخش شده با اندازه ی حدود۳۰۰-۱۰۰ نانومتر به روش سل-ژل در pH های گوناگون و نیز در مقادیر متفاوت آمونیاک به عنوان یک واکنشگر قلیایی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهند که با افزایش مقدار آمونیاک، اندازه ی نانو ذرات سیلیس افزایش می یابد و در پی آن، تعداد گروههای آزاد سیلانول (Si-OH) روی سطح نانوسیلیس و نیز فعالیت سطحی آن ها کاهش می یابد؛ به این ترتیب برای سنتز نانو ذرات ریزتر سیلیس نیاز به آمونیاک کم-تری است، اما کاهش مقدار آمونیاک خود منجر به کاهش بازده واکنش تولید نانوسیلیس از تترااتیل اورتوسیلیکات می گردد. در pH های اسیدی تنها لایه های ترک خورده ای از سیلیس مشاهده شد در حالی که در pH های قلیایی نانو ذرات سیلیس بدست آمد. بررسی های (FTIR) ارتعاشات کششی متقارن و نامتقارن گروههای آزاد سیلانول روی سطح نانوذرات سیلیس را به همراه پیوندهای سیلوکسان(Si-O-Si) نشان می-دهد.

نانوسیلیکا, آمونیاک, سل- ژل, TEOS