رسول عابدان زاده - استادیار، گروه رفتار حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران .
کبری جوادیان - کارشناس ارشد، گروه رفتار حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران .
رضوان خیراندیش - کارشناس ارشد، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
روح اله رنجبر - استادیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران.

مقدمه: انگیزش برای فعالیت­های مختلف قویا تحت تاثیر ادراکات خودمختاری فرد نسبت به آن فعالیت­ها قرار می­ گیرد. هدف از این پژوهش، مطالعه ارتباط بین انگیزش موقعیتی و شدت ادراک شده تمرین در زنان چاق برای پیش ­بینی تغییر در احساس مثبت ناشی از یک جلسه تمرین پیلاتس بود. روش:­ در پژوهش شبه تجربی حاضر، ۱۷ زن چاق با میانگین وزن، ۰/۱۰ ± ۴/۸۷، سن، ۰/۱۰±۱/۳۹ و شاخص توده بدن، ۴/۳ ± ۹/۳۵ به طور داوطلبانه شرکت کردند. شرکت­ کنندگان قبل از انجام برنامه تمرینی به پرسش­نامه احساسات مثبت و مقیاس انگیزش موقعیتی پاسخ دادند. سپس به تمرین پیلاتس پرداخته و بلافاصله بعد از انجام تمرین، مجددا پرسشنامه احساسات مثبت را تکمیل کردند. شدت تمرین توسط مقیاس میزان فشار ادراک شده، بعد از تمرین سنجیده شد. داده­ها از طریق آزمون تی زوجی و رگرسیون سلسله مراتبی تحلیل شدند. یافته ­ها: نتایج نشان­ دهنده تفاوت معنادار بین احساس مثبت قبل و بعد از تمرین بود (۵ ۰/۰ ≥P). تجزیه و تحلیل رگرسیون بازگوکننده پیشی­بینی معنادار احساسات مثبت توسط تعامل انگیزش درونی و میزان شدت ادراک شده و همچنین تعامل­شان با عامل تنظیم شناسایی شده (۰۵/۰≥P) بود. نتیجه­ گیری: یافته­های حاضر نشان داد انگیزش درونی به عنوان عامل قوی برای انجام پیش ­بینی احساسات مثیت در زنان چاق است. بنابراین، تقویت انگیزش درونی در زنان چاق جهت انجام فعالیت بدنی و حصول احساس مثبت ناشی از آن توصیه می ­شود.

انگیزش موقعیتی, چاقی, تمرین پیلاتس, احساس مثبت