کامران دولتیاریان - دانش آموخته کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران
رسول حیدری سورشجانی - استادیار گروه جغرافیا و اکوتوریست، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران
محسن شاطریان - استاد گروه جغرافیا و اکوتوریست، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران

پایداری اجتماعی شهری درگرو تامین رفاه نسبی، مشارکت شهروندان، تحقق عدالت اجتماعی، امنیت و افزایش بینش اجتماعی برای همه اعضای جامعه است؛ که دست یابی به آن از آرمان­های مدیریت شهری است. هدف این پژوهش ارزیابی شاخص های پایداری اجتماعی و بررسی نقش این متغیر در رضایت مندی از زندگی در محلات شهر نورآباد است. حجم نمونه با بهره گیری از فرمول کوکران ۳۸۲ برآورد و پایایی ابزار تحقیق با استفاده از آلفای کرونباخ به مقدار ۸۹۷/۰ محاسبه شد که نشان دهنده مطلوبیت ابزار پژوهش است. برای تجزیه و تحلیل توصیفی و استنباطی داده ها از آزمون آماری T-Test و جهت تبیین و مدل سازی اثرات نیز از مدل سازی معادلات ساختاری در محیط نرم افزار های SPSS و AMOS استفاده گردید. در ابتدا وضعیت پایداری اجتماعی با آزمون T تک نمونه ای بررسی گشت که نتایج حاصل از این آزمون حاکی از آن است که وضعیت اکثر شاخص های پایداری اجتماعی در محدوده موردمطالعه در وضعیت قابل قبولی قرار ندارند و تمامی شاخص ها با میانگین ۶۳/۲ پایین تر از حد متوسط­اند. تحلیل یافته های منتج از مدل سازی معادلات ساختاری بیانگر این نکته است که از بین شاخص های مورد سنجش پایداری اجتماعی عامل پیاده­مداری و سرزندگی شهری بیشترین بار عاملی را با وزن عاملی ۷۸ /۰ (با سطح معناداری بیش از ۹۵/۰) را دارا می باشد. درنهایت مشخص شد که بین پایداری اجتماعی و رضایت مندی ساکنین از محلات رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد.

توسعه پایدار, پایداری اجتماعی, مدل سازی معادلات ساختاری, شهر نورآباد