همایون نورائی - استادیار گروه شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان، اصفهان، ایران
فردین کهن - کارشناس ارشد شهرسازی، موسسه آموزش عالی دانش پژوهان پیشرو، اصفهان، ایران

مسکن یکی از مهم­ترین نیازهای انسان بعد از خوراک و پوشاک می باشد. اما این نیاز در غالب کشورهای در حال توسعه به علت رشد سریع جمعیت شهرها، تبدیل به مشکلی جدی گردیده است. از جمله شهرهایی که با مشکل کمبود مسکن درگیر بوده است، شهر شهرضا می باشد. این شهر با توجه به موقعیت جغرافیایی خاص و قرار گیری در مرکز ارتباطی سه استان اصفهان، فارس، چهارمحال و بختیاری به عنوان یک شهر مهاجر پذیر محسوب شده و در چند دهه اخیر پذیرای مهاجرت های گسترده ای به ویژه از روستائیان و گروه های کم درآمد بوده است. این موضوع باعث شده تا اسکان غیر رسمی به شدت در شهر شهرضا افزایش یافته و این شهر مورد توجه دولت برای طرح مسکن مهر در اواخر دهه ۱۳۸۰ قرار گیرد. با توجه به اهمیت مسکن مهر در شهر شهرضا به دلیل مساحت گسترده آن، در این مقاله طرح مسکن مهر در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و کالبدی مورد ارزیابی قرار گرفته است. روش تحقیق در این پژوهش روش توصیفی تحلیلی بوده و برای گردآوری داده ها از روش کتابخانه ای و میدانی (مشاهده، پرسشنامه و مصاحبه) استفاده شده است. همچنین به منظور تحلیل داده ها از روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) بهره گرفته شده است. نتایج نشان می دهد که بعد اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و کالبدی از نمره ۱ به ترتیب نمره ۸۶/۰، ۷۲/۰، ۴۹/۰ و ۶۷/۰ را دریافت کرده اند. بنابراین بعد اقتصادی وضعیت مناسب، بعد اجتماعی وضعیت نسبتا مناسب، بعد زیست محیطی وضعیت متوسط و بعد کالبدی وضعیت نسبتا مناسب را دارد. همچنین طرح مسکن مهر شهر شهرضا در ارزیابی نهایی نمره ۷۲/۰ را به خود اختصاص داده که نشان از اجرای نسبتا مناسب این طرح در شهر شهرضا می باشد.

طرح مسکن مهر, مسکن, گروه های کم درآمد شهری, معیارهای کمی و کیفی, شهر شهرضا