مرتضی علیزاده - کارشناسی ارشد رشته روان شناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی تربت جام
علیرضا رجایی - دانشیار گروه روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی، تربت جام
صغری حسینی قصر - کارشناسی ارشد رشته تحقیقات آموزشی، دانشگاه خوارزمی تهران

هدف: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی امید درمانی به شیوه گروهی بر افزایش میزان امید به زندگی در بیماران مبتلا به اچ آی وی مثبت انجام گرفته است. روش: این پژوهش از نوع مطالعات شبه آزمایشی (طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل نامتعادل) است که برای انجام این تحقیق، تعداد ۲۰ نفر از بیماران مرد اچ آی وی مثبت در مرکز مشاوره بیماری­های رفتاری - عفونی مشهد، به صورت نمونه­گیری هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل به صورت غیر تصادفی جایگزین شدند. آزمون امید اشنایدر[۱] (۱۹۹۱) با ضریب پایایی ۸۹ /۰ قبل از مداخله برای گروه آزمایش و کنترل، استفاده شد و بعد از انجام ۸ جلسه امید درمانی(هفته ای دو جلسه) از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد و داده­ها با آزمون    tبرابر و مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته شد. یافته­ها: نتایج نشان داد امید درمانی به شیوه گروهی به طور معناداری موجب افزایش امید به زندگی در مبتلایان به ویروس اچ آی وی گردیده است. نتیجه­گیری: همخوانی نتایج مربوط به فرضیه تحقیق با نتایج سایر پژوهش­ها دلالت بر تایید و مطابقت این پژوهش با سایر پژوهش­های انجام شده در زمینه امید درمانی دارد.

امید درمانی, گروه درمانی, بیماران اچ آی وی مثبت