Nahid Nakhaei - MSc. in clinical psychology, Branch of Neishabour, Islamic Azad University, Neishabour, Iran.
Mahdi Amiri - Assistant professor of clinical psychology, Psychiatry and Behavioral Sciences Research Center, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
Maliheh Ziaee - Associate professor of community medicine, Department of Community Medicine, School of Medicine, Social Determinants of Health Research Center, Gonabad University of Medical Sciences, Gonabad, Iran.

اثربخشی آموزش فعال سازی رفتاری بر رفتارهای خودمراقبتی، درد درک شده و واکنش به استرس در زنان مبتلا به دیابت نوع ۲مقدمه: با توجه به شیوع بالای عوارض جانبی دیابت و اهمیت مداخله روانشناختی برای بهبود رفتارهای خودمراقبتی و سبک های مقابله ای سازگار در بیماران دیابتی، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش فعال سازی رفتاری بر رفتارهای خودمراقبتی، درد ادراک شده و واکنش به استرس در زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ انجام شد. روش کار: جامعه آماری شامل کلیه زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی نیشابور می باشد. ۳۰ زن به روش نمونه گیری داوطلبانه و در دسترس انتخاب شدند. آنها به طور تصادفی به دو گروه آموزش فعال سازی رفتاری و گروه شاهد تقسیم شدند. آنها خلاصه فعالیت های خودمراقبتی دیابت، مقیاس آنالوگ بصری (VAS) و پرسشنامه مقابله با موقعیت های استرس زا (CISS) را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی، آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره و نرم افزار SPSS-۲۲ تحلیل گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش فعال سازی رفتاری باعث بهبود رفتارهای خودمراقبتی (۰۰۱/۰=P)، کاهش درد (۰۰۱/۰=P)، افزایش مقابله مسئله محور با استرس (۰۰۱/۰=P) و کاهش سبکهای مقابله ای هیجان مداری و اجتنابی (به ترتیب ۰۰۱/۰=P و ۰۰۱/۰=P) در گروه آزمایش نسبت به گروه شاهد گردید.نتیجه گیری: به نظر می رسد آموزش فعال سازی رفتاری باعث بهبود رفتارهای خودمراقبتی، کاهش درد و افزایش مقابله مسئله محور با استرس در زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ می شود.

درد نوروپاتی, دیابت نوع ۲, رفتارهای خودمراقبتی, فعال سازی رفتاری, مقابله