سید محمدعلی احمدی طباطبایی - گروه آموزشی معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
سید محسن موسوی - گروه آموزشی معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران

پیشینه و اهداف: پیشرفت سریع فناوری کامپیوتر، جنبه های مختلف کار و زندگی را متحول کرده و بر لزوم آموزش و استفاده صحیح از ابزارهای دیجیتال تاکید دارد. نرم افزارهای معماری به فرآیند طراحی تبدیل شده اند و معماران را قادر می سازند تا روش های جدید را کشف کنند. با این حال، نگرانی هایی در مورد تاثیر نرم افزار بر خلاقیت و نوآوری ایجاد شده است. این مطالعه با هدف تعیین زمان و روش مناسب برای آموزش نرم افزار به دانشجویان معماری ضمن کاهش اثرات منفی بر خلاقیت انجام شده است. این یافته ها به توسعه رویکردهای آموزش نرم افزار موثرتر در دانشکده های معماری و شرکت های طراحی کمک خواهد کرد. در حالی که فناوری مزایایی مانند افزایش سرعت طراحی و تجسم را ارائه می دهد، تعادل بین ابزارهای دیجیتال و روش های سنتی باید در آموزش معماری حفظ شود.روش ها : این مطالعه رویکردی کیفی را اتخاذ می کند که شامل فعالیت هایی مانند مشاهده، مصاحبه و مشارکت گسترده در فعالیت های پژوهشی برای به دست آوردن اطلاعات دست اول در مورد موضوع تحقیق است. تحقیق کیفی شامل روش های مختلف گردآوری داده ها مانند تحقیق میدانی، مشاهده یا مشارکت و مصاحبه های عمیق است. در مرحله اول از روش اسنادی و مطالعه کتابخانه ای برای ایجاد مبانی نظری موضوع تحقیق استفاده شد. مصاحبه های عمیق برای جمع آوری اطلاعات از کارشناسان در زمینه آموزش معماری انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها شامل تحلیل محتوا بود که در آن اجزای متن جمع آوری شده دسته بندی و شمارش شدند. متغیر مستقل تحقیق روش و زمان بندی صحیح آموزش نرم افزارهای معماری به دانشجویان و متغیر وابسته ارتقای کارایی و بهره مندی دانشجویان از یادگیری نرم افزار می باشد. یافته ها از تجزیه و تحلیل پاسخ های مصاحبه و استدلال منطقی به دست آمده است.یافته ها: یافته های پژوهش حاکی از آن است که دانشجویانی که وارد رشته معماری می شوند، قبل از پرداختن به نرم افزارهای معماری، ابتدا باید پایه ای محکم در اصول طراحی دستی و طراحی ایجاد کنند. استفاده زودهنگام از نرم افزار بدون درک صحیح از معماری می تواند مانع خلاقیت شود و منجر به تولید فرم های پیچیده عاری از هدف و درک فضایی شود. توصیه می شود که دانشجویان قبل از شروع به استفاده نرم افزار دیجیتال، از طریق طراحی دست آزاد و تفکر خلاق، ارتباط قوی بین دست، چشم و ذهن خود برقرار کنند. مرحله مفهومی طراحی به بهترین وجه از طریق طرح های دستی و مدل سازی انجام می شود؛ نرم افزار را می توان در مراحل بعدی مورد استفاده قرار داد. آموزش همزمان نرم افزار در کنار سایر موضوعات معماری ممکن است منجر به اضافه بار اطلاعات و کاهش تمرکز شود. یک رویکرد مترقی و یکپارچه برای آموزش نرم افزار در برنامه درسی برای افزایش کاربرد عملی ابزارهای نرم افزاری توسط دانش آموزان پیشنهاد شده است. این تحقیق بینش هایی را برای توسعه یک روش آموزشی موثر ارائه می دهد که دانشجویان را برای بازار کار آماده می کند و در عین حال خلاقیت و درک معماری آنها را تقویت می کند.نتیجه گیری: یافته های تحقیق نشان می دهد که دانشجویان باید نرم افزار معماری را پس از ایجاد پایه ای در طراحی دستی و اصول طراحی بیاموزند. شروع زودهنگام آموزش نرم افزار می تواند مانع خلاقیت شود و منجر به طراحی های سطحی شود. آموزش نرم افزار در کنار سایر دروس معماری به صورت پیش رونده و یکپارچه توصیه می شود. آموزش عملی و مبتنی بر پروژه به دانش آموزان کمک می کند ویژگی های نرم افزار را درک کنند و یادگیری پایدار را ترویج می کند. برای جلوگیری از سردرگمی باید از اجزای نرم افزاری غیر ضروری اجتناب شود. دانشگاه ها باید برنامه های خود را برای رفع نیازهای دانشجویان در بازار کار اصلاح کنند و آموزش نرم افزاری جامع ارائه دهند.

آموزش معماری, معماری دیجیتال, نرم افزار معماری, آموزش نرم افزار