معصومه پوربافرانی - کارشناس ارشد مشاوره خانواده، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه اصفهان
عذرا اعتمادی - دانشیار گروه مشاوره خانواده، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه اصفهان
مهدی اکبرزاده - دانشجوی دکترای مشاوره شغلی دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه اصفهان
رضوان السادات جزایری - استادیار گروه مشاوره خانواده دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه اصفهان.

هدف: این پژوهش با هدف پیشنهاد یک مدل برای تبیین تعارض مادر- دختر (تعارض مادر با دختر و تعارض دختر با مادر) بر اساس ویژگی­های شخصیت مادر، تعارض زناشویی مادر، سبک حل تعارض مادر و سبک حل تعارض دختر انجام شد. روش: این مطالعه از نوع مطالعات همبستگی با اتکا به آزمون­های آماری رگرسیون چندمتغیره و مدل­یابی معادلات ساختاری بود. با نمونه­ای از ۱۶۰ زوج دختر نوجوان و مادر، که بصورت تصادفی طبقه ای از بین دانش آموزان مدارس راهنمایی شهرستان نایین و مادران آنها انتخاب شده بودند؛ انجام شد. ابزار این پژوهش شامل شاخص نگرش­های والدینی، مقیاس نگرش نسبت به مادر، پرسشنامه تعارضات زناشویی، پنج عاملی نئو و سبک­های مدیریت تعارض بود. نتایج: نتایج مدل­یابی معادلات ساختاری نشان داد که متغیرهای پژوهش در مجموع توانستند ۷۱ درصد حجم واریانس تعارض دختر با مادر و ۵۹ درصد حجم واریانس تعارض مادر با دختر را تبیین کنند (۰۵/۰>P). تعارض دختر، بیش­ترین تاثیرپذیری (۵۵ درصد) را از سبک حل تعارض دختر داشته است (۷۴/۰-=r؛ ۵۵/۰=R۲) در حالی که، در تعارض مادر با دختر، بیش­ترین حجم تاثیر پذیری (۲۹ درصد) از تعارض زناشویی مادر بوده است (۵۴/۰=r؛ ۲۹/۰=R۲). شاخص­های برازش از سودمندی این مدل حمایت کرد.

تعارض دختر با مادر, تعارض مادر با دختر, سبک حل تعارض, تعارض زناشویی, ویژگی های شخصیت