زهره حاجیها - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شرق (قیام دشت)
لیلا قصاب ماهر - کارشناس ارشد حسابداری مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان

سودخالص گزارش شده به عنوان یکی از مهم ترین معیارهای ارزیابی عملکرد شرکتها تلقی می گردد که همواره مورد استفاده طیف وسیعی از استفاده کنندگان از جمله اعتبار دهندگان بوده است. بنابراین بدیهی است که مدیران تمایل به هموارسازی سود دارند. از اینرو این سوال مطرح می شود که آیا مدیران برای فراهم نمودن تسهیلات ا ستقراض بهتر از طریق جلب نظر اعتباردهندگان، اقدام به هموارسازی سود می نمایند یا خیر. برای سنجش هموارسازی سود در این تحقیق از شاخص ایکل استفاده شده است. رابطه هموارسازی سود با استفاده از این شاخص و نسبت بدهی های شرکت طی سالهای 1382 الی 1386 برای نمونه تحقیق متشکل از 60 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بررسی شد. برای آزمون آماری از خی دو و t مستقل استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که بین هموار سازی شرکت و نسبت بدهی آن رابطه معنی داری وجود ندارد. تفاوت معنی داری نیز بین شرکت های هموار ساز و غیر هموار ساز در مقدار نسبت بدهی ها در مورد هر یک از نسبت های بدهی مورد تحقیق وجود ندارد. به عبارت دیگر مدیران نمی توانند با هموارسازی سود قراردادهای بدهی بهتری برای شرکت خود فراهم سازند.

هموارسازی سود، مدل ایکل، نسبت های بدهی، مدیریت