سیف الله عثمان حسن الخورانی - ۱. دانشجوی دکتری فقه و حقوق اسلامی، دانشکده ادبیات، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
سیامک جعفرزاده - ۲. گروه فقه و حقوق اسلامی، دانشکده ادبیات، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
رضا نیکخواه سرنقی - ۲. گروه فقه و حقوق اسلامی، دانشکده ادبیات، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران

زمینه: اصل حسن نیت و رعایت اخلاق در قراردادهای تجاری بین المللی، جوهر و روح قرارداد است که باید در هر مرحله حاکم باشد، این اصل نیز مانند سایر اصول کلی حقوق که در نتیجه توسعه سریع دولتها و جوامع به عنوان نیاز و توجه به آنها پدیدار شده است، منبع پرباری برای ظهور قواعد حقوقی است. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش حسن نیت و اخلاق در قراردادهای تجاری بین المللی و تحلیل آن از منظر قانون مدنی در کشور عراق شکل گرفت. نتیجه گیری: اصل حسن نیت یک اصل حاکم بر اجرای قراردادها است و مادامی که صراحتا تصریح نشده باشد تعهداتی را برای طرف قرارداد در پی دارد. قراردادهای تجاری بین المللی به عنوان مهمترین ابزار مبادلات تجاری بین المللی محسوب می شوند، زیرا این قراردادها پرکاربردترین ابزار قانونی در زمینه معاملات بین المللی هستند.اصل حسن نیت در قراردادهای تجاری بین المللی به این معناست که هر یک از دو طرف متعاقد، منافع دیگری را در نظر بگیرند. و یکی از اصول کلی حقوقی است که توسط ملل متمدن به رسمیت شناخته شده است و با توسعه و گسترش این اصل به عنوان جزء لاینفک نظام های حقوقی پذیرفته شده است.

Principle of good faith, fairness, Abuse of rights, False statement, International trade agreement, اصل حسن نیت, انصاف, سوء استفاده از حق, اظهار خلاف واقع, قرارداد تجاری بین المللی