فرهاد خرمائی - دانشیار روان شناسی تربیتی، بخش روان شناسی تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه شیراز، ایران
آرزو فرخ تقی آبادی - کارشناسی ارشد روان شناسی تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران.
سید مهدی پورسید - استادیار، گروه آموزش روان­ شناسی و مشاوره، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران.

مقدمه: هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش حل مسئله و آموزش صبر بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان بود. روش: طرح پژوهش شبه آزمایشی و از نوع پس آزمون با گروه کنترل بود. برای انتخاب شرکت کنندگان از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد، به این صورت که ابتدا از بین مدارس شهرستان ابرکوه به روش در دسترس سه مدرسه انتخاب شد و دانش آموزان کلاس ششم این مدارس با انتصاب تصادفی در سه گروه آموزش حل مسئله، آموزش صبر و گروه کنترل قرار گرفتند (هر گروه ۳۰ نفر). برای گردآوری داده ها از پرسشنامه ی خودکارآمدی تحصیلی استفاده شد. در این پژوهش آموزش صبر و آموزش حل مسئله در گروه های آزمایش اجرا گردید. داده های حاصله به روش تحلیل واریانس یک متغیره (ANOVA) مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که آموزش حل مسئله و آموزش صبر بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان تاثیر دارد. به علاوه آموزش صبر در مقایسه با آموزش حل مسئله بر مولفه ی بافت خودکارآمدی تحصیلی تاثیر بیشتری داشته است. نتیجه گیری: براساس این یافته می توان بیان کرد که آموزش حل مسئله و آموزش صبر به دانش آموزان کمک می کند به مسائل خود بیندیشند؛ راه حل های مختلفی برای آن ها بیابند و با انتخاب بهترین راه حل، به حل مسائل خود مبادرت ورزند. علاوه بر این، دانش آموزان یاد می گیرند که با مسائل و مشکلات خود به گونه ای برخورد کنند که دچار اضطراب نشوند و با شکست های احتمالی و استرس ها و بحران ها بتوانند سلامت روان خود را حفظ کنند و با خودکارآمدی، عملکرد تحصیلی خویش را ارتقا بخشند.

آموزش حل مسئله, آموزش صبر, خودکارآمدی تحصیلی