فرزانه محمدپور - گروه علوم غیرزیستی جوی و اقیانوسی، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه هرمزگان، ایران
صمد حمزه ئی - گروه فیزیک دریا، پژوهشکده علوم دریایی، پژوهشگاه ملی اقیانوس شناسی و علوم جوی، تهران، ایران
مریم سیوف جهرمی - گروه علوم غیرزیستی جوی و اقیانوسی، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه هرمزگان

آب دریا به دلیل تغییرات دما و شوری در ستون آب همواره با پدیده هایی مانند وارونگی دما و شوری و تغییر در لایه بندی و ناپایداری روبرو است. تنگه هرمز که محل تبادل آب خلیج فارس و خلیج عمان است به دلیل برهمکنش توده های آب ذاتا قابلیت همرفت پخش دوگانه و تغییر در لایه بندی آب را دارد. منطقه ی مورد مطالعه در این پژوهش شرق تنگه ی هرمز و غرب خلیج عمان است. داده های مورد استفاده، داده های دما و شوری حاصل از گشت ROPME۲۰۰۶ در ۲۱ ایستگاه است، که ابتدا در محیط نرم افزاری اکسل فیلتر شدند. داده ها به ۷ ایستگاه مساوی در سه بخش به صورت بخش شمالی، میانی و جنوبی تقسیم شدند. سپس با کمک بسته نرم افزار ODV نمودارهای مربوطه ترسیم شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که بیشینه ی بسامد شناوری با حرکت از شمال به جنوب تنگه روند افزایشی و کمینه ی آن روند کاهشی را طی کرده، به عبارتی پایدارترین و ناپایدارترین لایه ها در مقطع جنوبی مشاهده می شوند. در آبهای شمالی تا عمق ۵۳ متر و در آبهای میانی و جنوبی تا آخرین عمق اندازه گیری شده ناپایداری دیده می شود. در آبهای شمالی و میانی تا آخرین عمق اندازه گیری شده رژیم انگشتی و در آب های جنوبی تا عمق ۱۲۰ متر رژیم انگشتی و در زیر آن تا آخرین عمق اندازه گیری شده رژیم پخشی سهم بیشتری در ایجاد همرفت پخش دوگانه دارد.

پایداری, همرفت پخش دوگانه, رژیم پخشی, رژیم انگشتی, تنگه هرمز, بسامد شناوری, زاویه ترنر