لیلا سپهوند - دانش آموخته کارشناسی ارشد برنامه ریزی، مدیریت و آموزش محیط زیست،دانش

مدیریت دانش محیط زیستی از مجموع نقاط قوت مدیریت محیط زیستی و مدیریت دانش تشکیل می شود و در آینده نزدیک به ابزاری متداول برای کسب و کار تبدیل خواهد شد. مدیریت دانش محیط زیستی مسائل محیط زیستی را با فعالیتهای روزمره سازمانی با هدفکاهش آلودگی محیط زیستی و افزایش مسئولیت و نگرانی شرکت ها در خصوص محیط زیست طبیعی تلفیق می کند. Tatsuki & Masahisa )2006( اظهار داشتند که مدیریت دانش می تواند به نحو کارآمدی مسائل محیط زیستی را حل نماید. آنها دریافتند که داده ها و اطلاعات جمع آوری شده از پروژه های محیط زیستی را می توان برای سیستم مدیریت دانش مرتب و سازماندهی کرد و از آنها برای حلمشکلات محیط زیستی استفاده کرد. مدیریت دانش محیط زیستی، دانش ضمنی را از تجربیات کارکنان و دانش صریح را از وظایفمحیط زیستی در جهت بهترکردن کارایی تیم کاری و حل مشکلات محیط زیستی تلفیق می کند. این کار نه تنها انتشار مواد آلاینده را از فرآیندهای تولید کاهش می دهد بلکه موجب افزایش پیشگیری و ممانعت از آلودگی محیط زیستی می گردد. در این مطالعه با بررسیشرکت های موفق در زمینه مدیریت دانش، مدیریت محیط زیست و مدیریت دانش محیط زیستی، چارچوبی برای فرآیند چرخش دانشمحیط زیستی( EKCP ) در شرکت ها ارائه شد. در راستای این هدف مقالات انتشار یافته مربوط به این موضوع از سال 0891 تاکنون مورد بررسی قرار گرفتند. در واقع شرکت ها با یک فرآیند چرخش دانش محیط زیستی کارا نه تنها می توانند پیوسته سرمایه های دانش سبز و رقابت پذیری بین المللی خود را تقویت کنند بلکه این فرآیند موجب خلق فرصتهای کسب و کار سبز برای شرکت ها و توسعه پایدار محیط زیستی شوند.

فرایند چرخش دانش زیست محیطی( EKCP )، مدیریت دانش، مدیریت محیط زیست، مدیریت دانش محیط زیستی