حبیبه رسول پور - لیسانس علوم تربیتی، گرایش مدیریت و برنامه ریزی آموزشی، دانشگاه ارومیه
سمیه عباسی - لیسانس آموزش و پرورش ابتدایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد پیرانشهر
مینا احمدی لاوین - لیسانس روانشناسی عمومی، دانشگاه پیام نور پیرانشهر
سیده نادیا سید قادری - لیسانس علوم تربیتی، گرایش آموزش پیش دبستانی و دبستانی، دانشگاه پیام نور پیرانشهر

ارزشیابی کیفی- توصیفی جزئی لاینفک از نظام آموزشی محسوب می شود که از آن طریق می توان، میزان رشد دانش آموزان و همچنین معلمان را در نظام آموزشی بررسی نمود. در واقع این نوع امتحان یکی از بهترین و کاربردی ترین ارزشیابی هایی است که به دور از هر گونه استرس و اضطراب در آموزش و پرورش کشور ما رخ می دهد. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی نقش و جایگاه ارزشیابی کیفی- توصیفی در مقطع ابتدایی و موانع پیش روی آن است. مطالعه حاضر توصیفی (از نوع مروری) می باشد. روش مورد استفاده در این پژوهش مطالعه ای و کتابخانه ای بود. در این پژوهش به بررسی ادبیات و تاریخچه مربوط به ارزشیابی توصیفی و نقش و جایگاه آن در مقطع ابتدایی پرداخته شد. در این راستا علاوه بر بررسی منابع اطلاعاتی خارجی، منابع و پایگاه های اطلاعاتی داخل ایران نیز بررسی شد. مطالعات انجام شده بیانگر آن است که ارزشیابی کیفی- توصیفی به عنوان یکی از مولفه های مهم و در عین حال محوری در نظام تعلیم و تربیت محسوب می شود. به نظر می رسد ارزشیابی کیفی- توصیفی در نظام آموزش و پرورش ما فرآیندی است منظم که به منظور تعیین و تشخیص میزان پیشرفت دانش آموزان در رسیدن به هدف های آموزشی در نظر گرفته شده است. با توجه به اهمیت جایگاه نظام ارزشیابی در تعلیم و تربیت در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش نیز آمده است که در دوره ابتدایی باید توجه و تاکید بر ارزشیابی فرآیند محور بوده و ارزشیابی کیفی- توصیفی باید شرط ارتقاء به پایه های تحصیلی بالاتر قرار گیرد.

ارزشیابی، ارزشیابی توصیفی، نقش ارزشیابی، موانع.