نسرین شهبازی - رفتارحرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه رازی کرمانشاه، ایران
علی حیرانی - رفتار حرکتی، دانشکده ی علوم ورزشی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
احسان امیری - فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
دنیل گومز داسیلوا ماچادو - تیم تحقیقاتی علوم اعصاب در حرکات انسان، گروه تربیت بدنی، دانشگاه فدرال ریو گرانده دو نورته، ناتال، برزیل

اگرچه امروزه واقعیت مجازی به عنوان جایگزین مناسب و پرهیجان نسبت به سایر روش های تمرینی پیشنهاد می-شود، اما همه ابعاد اثرگذاری آن در ترکیب با سایر مداخلات هنوز بخوبی روشن نشده است. بنابراین هدف ما تعیین تاثیر واقعیت مجازی با و بدون تحریک جریان مستقیم فراجمجمه ای مغز بر عملکرد تعادلی بود. شرکت کنندگان در پژوهش ۳۶ دختران نوجوان کم تحرک بودند که بصورت هدفمند انتخاب و داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی ها بصورت تصادفی به سه گروه کنترل (۱۲ نفر)، واقعیت مجازی + تحریک آنودال (۱۲ نفر) و گروه واقعیت مجازی + تحریک شم (۱۲ نفر) تقسیم شدند. ابتدا هر گروه تحریک مغز ( آنودال یا شم) را به مدت ۲۰ دقیقه با شدت ۲ میلی آمپر دریافت می کرد سپس تمرینات واقعیت مجازی را یک ساعت انجام می دادند. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نمی کرد. هر گروه، ۱۲ جلسه (۳ جلسه در هفته) بصورت یک روز درمیان مداخله را اجرا می کرد. برای ارزیابی تعادل، از آزمون Y و STROK استفاده شد. از آزمون آماری تحلیل واریانس دوراهه مرکب در سطح معنا داری ۰۵/۰ و نرم افزار SPSS۲۳ استفاده گردید. مقادیر تعادل ایستا در گروه آنودال بیشتر از گروه شم (۰۰۴/۰p=) و گروه کنترل (۰۰۱/۰p=) بود. همچنین تعادل پویا در گروه آنودال بیشتر از گروه شم ( ۰۱۳/۰p= ) و همچنین گروه کنترل (۰۰۱/۰ p<) بود. الگوی یافته ها نشان داد تحریک آنودال می تواند اثرگذاری تمرینات مجازی را بیشتر و ماندگارتر کند. و این تفاوت در مرحله پیگیری حفظ شد به گونه ای که عملکرد گروه تحریک آنودال نسبت به دو گروه دیگر برتری داشت.

تحریک جریان مستقیم فراجمجمه ای مغز, تعادل ایستا, تعادل پویا, دختران نوجوان کم تحرک, واقعیت مجازی