بررسی غلظت های زیر بازدارندگی برخی اسانس های گیاهی بر فاکتورهای پرآزاری بیمارگر Pseudomonas syringae pv. syringae
عنوان مقاله: بررسی غلظت های زیر بازدارندگی برخی اسانس های گیاهی بر فاکتورهای پرآزاری بیمارگر Pseudomonas syringae pv. syringae
شناسه ملی مقاله: JR_JPP-37-4_003
منتشر شده در در سال 1402
شناسه ملی مقاله: JR_JPP-37-4_003
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:
سحر قربانپور یدکی - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
ساره بقائی راوری - گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
محمد مقدم - گروه باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
پژمان خدایگان - گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ولیعصر رفسنجان، رفسنجان، ایران
خلاصه مقاله:
سحر قربانپور یدکی - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
ساره بقائی راوری - گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
محمد مقدم - گروه باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
پژمان خدایگان - گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ولیعصر رفسنجان، رفسنجان، ایران
از بیماری های مهم باکتریایی درختان میوه، شانکر باکتریایی درختان هستهدار با عامل Pseudomonas syringae pv. syringae (Pss) می باشد. در این پژوهش، خصوصیات ضدباکتریایی شش اسانس گیاهی علیه باکتری Pss براساس آزمون نشت در دیسک، تعیین حداقل غلظت بازدارنده و حداقل غلظت کشنده ارزیابی و گروهبندی شد. تاثیر غلظت زیربازدارندگی اسانس های منتخب بر برخی عوامل پر آزاری بیمارگر و نیز اثرگذاری اسانسهای منتخب بر کاهش بیماریزایی باکتری روی میوه نارس گیلاس بررسی و ترکیبات اسانسها مشخص گردید. براساس نتایج، اسانس مرزه خوزستانی و آویشن خراسانی اثر بازدارندگی قابل توجهی با حداقل غلظت بازدارندگی و کشندگی ۱۶/۱ و ۳۲/۲ گرم بر لیتر بر باکتری Pss، در مقایسه با سایر اسانسها و آنتیبیوتیک استرپتومایسین نشان دادند. اسانسهای منتخب در غلظت زیر بازدارندگی از رشد بیمارگر جلوگیری نکردند. قابلیت تحرک تودهای سلولهای تحت تیمار اسانسها نسبت به شاهد ۲۵ تا ۵۵ درصد و قابلیت تحرک شناوری ۴۲/۱۸ تا ۷۱/ ۳۵ درصد کاهش یافت. آویشن خراسانی و مرزه خوزستانی با درصد بازدارندگی بهترتیب ۷۵ و ۷۰ درصد قوی ترین اثر مهارکنندگی را بر میزان تشکیل بیوفیلم نشان دادند. همچنین، در آزمون تولید توکسین، دو اسانس آویشن خراسانی و مرزه خوزستانی درکاهش تولید سیرینگومایسین و افزایش رشد قارچ Geotrichum candidum بهترتیب به میزان ۷۶/۱ و ۵/۱ برابر در مقایسه با شاهد (عدم تیمار با اسانس) موثر بودند. تیمار اسانسها در مقادیر حداقل غلظت بازدارنده سبب کاهش علائم بیماری شد. بر اساس آنالیز اسانسها بهترتیب تیمول در اسانس آویشن خراسانی، کارواکرول در اسانس مرزه خوزستانی، پیپریتون در اسانس پونه کوهی و پولگون در اسانس کاکوتی به عنوان ترکیبات عمده تعیین شد. بهطور کلی، نتایج این تحقیق نشان داد مواد موثره اصلی دو اسانس آویشن خراسانی و مرزه خوزستانی در کاهش فعالیت بیمارگر شانکر باکتریایی هستهداران موثر هستند که میتوانند بهعنوان ساختار شیمیایی الگو در جهت سنتز مواد ضدمیکروبی مد نظر قرار گیرند.
کلمات کلیدی: شانکر هسته داران, غلظت زیر-بازدارندگی, کاهش بیماری زایی, کنترل, مواد فرار گیاهی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1923280/