حمید حمیدیان - Ph.D. Student of Private law, Faculty of Law & Political Science, University of Shiraz, Shiraz, Iran
علی رضایی - Assistant Professor of Private law, Faculty of Law & Political Science, University of Shiraz, Shiraz, Iran

شرکت­های فراملی در پی گسترش تجارت آزاد و به دنبال کسب سود بیشتر می­باشند و این موجب نادیده­گرفته شدن ابعاد اجتماعی اقداماتشان می­شود؛ بنابراین دولتهابرای تنظیم و تضمین مسوولیت اجتماعی شرکتی از طریق مقررات سخت و موازین نرم مندرج در معاهدات سرمایه­گذاری اقدام کرده­اند. در این پژوهش جایگاه این مسوولیت در معاهدات سرمایه­گذاری کشورهای کانادا،برزیل،اتحادیه­اروپا و در نهایت ایران مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته ­است و به­نظر می­رسد رویکرد کشور برزیل و اتحادیه­اروپا در تضمین این مسوولیت با توجه به تببین دقیق مصادیق و ارجاع به اسناد بین­المللی به نحو موفق­تری عمل نموده­باشد. در نظام حقوق معاهدات سرمایه­گذاری ایران نیز در دوره پسابرجام، روند مناسبی در تبیین قواعد مسوولیت اجتماعی ملاحظه می­شود. هرچند این قیود عملا نتوانسته در ایجاد توازن میان منافع سرمایه­گذار خارجی و منافع عمومی موثر باشد و با چالش­هایی چون نقش  ماهیت سنتی معاهدات سرمایه­گذاری، ماهیت نرم قواعد و ابهام در تببین مفهوم مسوولیت اجتماعی،عدم احراز شخصیت بین­المللی شرکت­های فراملی روبروست؛ بنابراین مراجع­داوری نیز بایستی با تفسیر متوازن حقوق سرمایه­گذار و کشور میزبان و قواعد کلاسیک سرمایه­گذاری به رشد و تحکیم این مسوولیت کمک کنند. بازنگری مجدد مفاد معاهدات سرمایه­گذاری و توجه بیشتر به قواعد مسوولیت اجتماعی نسبت به حمایت از سرمایه­گذار خارجی، راهکار دیگری است که باید مورد توجه قرار گیرد.

Social Responsibility, Investment Treaties, International Investment Law, Comparative Study, Sustainable Development, مسوولیت اجتماعی, معاهدات سرمایه گذاری, حقوق سرمایه گذاری بین المللی, مطالعه تطبیقی.توسعه پایدار.