آرام حافظی - کارشناس ارشد مخاطرات محیطی از دانشگاه تهران
تارا فتحی - کارشناسی مهندسی کامپیوتری دانشگاه آزاد اسلامی سقز
نشمیل امینی - کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه ارومیه
سید محمدامین حسینی پور - کارشناس علوم تربیتی دانشگاه پیام نور سقز

نظام آموزش ابتدایی، اولین دوره از آموزش و پرورش عمومی است که کودکان با ورود به این دوره وارد دنیای جدید تعلیم و تربیت می شوند و نخستین بار محیط خارج از خانه را تجربه کرده با واقعیات اجتماعی رو به رو می شوند، کودک مفهوم نقش اجتماعی، مسئولیت، کار و روابط اجتماعی را از این راه درک می کند. هدف از پژوهش حاضر اهمیت آموزش و پرورش در دوره ابتدایی می باشد که به روش مروری و کتابخانه ای انجام شد. نتایج نشان می دهد که معمولا در دوره ی ابتدایی از سربازمعلم ها، حق التدریس ها و کسانی که صفر کیلومتر هستند، استفاده می کنیم و بچه ها را که همچون نهال های نورس باغ هستند و نیاز به مراقبت بیشتر دارند یا همچون صفحه ی سفیدی که در نگارش و رنگ آمیزی به صرف دقت بیشتری نیاز دارند، به افراد تازه-کار و بی تجربه می سپاریم. این موضوع باعث شده است دوره ی ابتدایی ما به آن توانمندی های لازم نرسد و از کیفیت مطلوب برخوردار نباشد. وقتی این کیفیت را فدا کردیم و توانمندی مقصود حاصل نشد، در دوره ی متوسطه تبعات تربیتی خوبی را شاهد نخواهیم بود. یعنی ما نتوانستیم زیرساخت های مناسبی را برای آموزش متوسطه فراهم کنیم. بنابراین آموزش و پرورش می بایست تلاش کند تا خبره ترین معلم ها را برای آموزش دوره ابتدایی به کار گیرد.

آموزش و پرورش، دانش آموز، دوره ابتدایی، معلم