سیدمحمدکاظم سجادپور - استاد دانشکده روابط بین الملل وزارت امور خارجه.- نویسنده مسئول
مسعود آخشی - دانش آموخته کارشناسی ارشد رشته دیپلماسی و سازمانهای بین المللی،گرایش صلح و امنیت بین الملل، دانشکده وزارت امور خارجه، تهران

در آغاز هزاره سوم میلادی، دیپلماسی پلیسی یکی از اشکال جدید و مهم دیپلماسی در زمینه همکاری امنیتی بین کشورها محسوب می شود که در آن، پلیس نقش محوری و پررنگی ایفا می کند. در همین رابطه، این مقاله در پی پاسخ به این سوال است که چه عواملی موجب شکل گیری این نوع دیپلماسی در سطح بین المللی شده است؟ نگارندگان معتقدند از پیامدهای مهم پدیده جهانی شدن، ظهور تهدیدهای نوین امنیتی (غیر سنتی) و تهدیدهای مشترکی است که متوجه امنیت ملی دولت ها شده است. در این میان، مقام های امنیتی کشورها به منظور مقابله با این نوع تهدیدهای امنیتی با استفاده از عنصر پلیس در مذاکره ها و گفتوگوی های امنیتی بین دولت ها به افزایش همکاری و تقویت همگرایی امنیت منطقه ای و بین المللی و تبادل تجربه های پلیسی از طریق مذاکره و دیپلماسی، مانند دیپلماسی رسمی به شکل چندجانبه و دوجانبه، در قالب سازمان ها (پلیس بین الملل / پلیس اروپا) و موافقتنامه های مربوط پرداخته اند که چنین فرایندی به شکل گیری الگوی جدیدی از دیپلماسی در عرصه امنیت بینالملل در قالب دیپلماسی پلیس ‎محور انجامیده است. دومین پرسش نیز به اهداف و کارکردهای دیپلماسی پلیسمحور مربوط است. یافته ها حاکی از آن است که دیپلماسی پلیسی در موضوع مقابله با تهدیدهای امنیتی غیرسنتی باعث افزایش همکاری های امنیتی بین کشورها شده تا ضمن کاهش آسیب پذیری آنها، موجب افزایش توان ملی دولت ها در تامین امنیت شهروندان خود به منظور مقابله با تهدیدهای امنیتی نوین شود که عبارتاند از: مبارزه با قاچاق مواد مخدر، مهاجرت های غیر قانونی، گذرنامههای جعلی، امنیت مرزی، حفاظت از اماکن دیپلماتیک، جلوگیری از قاچاق انسان، تروریسم، جرایم سازمان یافته، استرداد افراد مجرم، تبادل اطلاعات امنیتی، تبادل تجربه های آموزش و مبارزه با اقدامات تروریستی گروه های ضدسیستمی دولتی و بینالملل.

دیپلماسی پلیسی, تهدیدهای غیرسنتی, وابسته های پلیسی, جرایم سازمان یافته