صیاد درویشی - دانشیارگروه فرماندهی و مدیریت انتظامی، دانشکده فرماندهی و ستاد، دانشگاه علوم انتظامی امین، تهران، ایران

زمینه و هدف: شهر هوشمند توجه فراوانی را در سال های اخیر در برنامه­ ریزی شهری به خود جلب کرده است و توسعه آن می تواند زمینه ارتقای سرمایه اجتماعی و امنیت پایدار را فراهم کند؛ بنابراین، هدف این پژوهش، شناخت میزان تاثیر شهر هوشمند بر ارتقای احساس امنیت با متغیر میانجی سرمایه اجتماعی است.روش: این پژوهش از نظر هدف کاربردی، است و از نظر شیوه گردآوری داده ها، توصیفی از نوع همبستگی است و جامعه آماری پژوهش را دانشجویان مقطع تحصیلات تکمیلی و اساتید حوزه جامعه شناسی و علوم اجتماعی دانشگاه جامع علوم انتظامی امین تشکیل می ­دهند. ابزار پژوهش متغیر شهر هوشمند و احساس امنیت را پرسش نامه محقق ساخته و سرمایه اجتماعی را پرسش نامه ناهاپیت و گوشال(۱۹۹۸) تشکیل می ­دهد. روایی ابزار از طریق روایی محتوایی و پایایی آن با استفاده از ضرایب آلفای کرونباخ بررسی و ۰.۸۴ تایید شده است و داده­ ها نیز بر اساس روش الگویابی معادلات ساختاری تجزیه وتحلیل گردیده است.یافته ها: با توجه به یافته ­های پژوهش، اثر مستقیم ابعاد شهر هوشمند بر احساس امنیت، معادل ۰.۶۲۹ و سرمایه اجتماعی معادل ۰.۵۸۳ و همچنین، اثر مستقیم سرمایه اجتماعی بر احساس امنیت، معادل ۰.۶۰۱ در سطح ۰.۰۰۰ معنی­ دار و مثبت است. از سوی دیگر، ابعاد شهر هوشمند به صورت غیرمستقیم و از طریق سرمایه اجتماعی اثری معادل ۰.۳۴۱ بر احساس امنیت دارد.نتیجه: نتایج نشان می­ دهد که ابعاد شهر هوشمند می ­تواند ۰.۴۷۲ از تغییرات احساس امنیت را پیش ­بینی کند و بنابراین، با استقرار و توسعه ابعاد شهر هوشمند، می ­توان سرمایه اجتماعی و احساس امنیت اجتماعی را در بین شهروندان ارتقا داد.

سرمایه اجتماعی, شهر هوشمند, احساس امنیت, حکمرانی هوشمند, امنیت اجتماعی