مدینه بهمنی زرگر - کارشناسی ارشد روانشناسی عموی، دانشگاه آزاد اسلامی، ارسنجان، ایران.
سیدمنصور تقوی - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی ، آموزش و پرورش، شیراز، ایران.

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی تقویت تفکیکی رفتارهای ناهمساز در کاهش رفتارهای اختلال سلوک دانش آموزان پسر بود. طرح پژوهش شبه آزمایشی از نوع تک آزمودنی و طرح برگشتی ABA´B´بود ۴ نفر از دانش آموزان پسر که دارای بیشترین فراوانی رفتارهای اختلال سلوک بودند به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه اختلال سلوک (فرم معلمین و والدین )، پرسشنامه تعمیم دهی روش درمانی ، چک لیست ارزیابی رفتاری بود در این پژوهش ۵ رفتار به عنوان رفتار آماج طی جلسات مکرر خط پایه ، مداخله درمانگری و پیگیری مورد مشاهده قرار گرفت و فراوانی این رفتارها ثبت شد و برای تحلیل دادهها از نمودار و تحلیل دیداری و آزمون خی دو و تی استفاده شد. یافته ها نشان داد تقویت تفکیکی رفتار ناهمساز در کاهش علائم اختلال سلوک دانش آموزان پسر تاثیر معناداری دارد و این تاثیر در گذر زمان (در ۵ مرحله درمان) دارای ثبات است و قابل تعمیم به محیط خانه بود. نتیجه گیری نشان داد که تقویت تفکیکی رفتار ناهمساز می تواند منجر به کاهش رفتارهای اختلال سلوک در دانش آموزان شود.

اختلال سلوک، رفتار ناهمسان ساز، قدرت تفکیکی