فاطمه رنجبر - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه روانشناسی مشاوره، دانشگاه علامه محدث نوری،دانشکده اقتصاد و علوم اداری، نور، مازندران، ایران
نفیسه مجیدی یایچی - دکتری روانشناسی،گروه روانشناسی پرورشی، مرکز پژوهشی علوم روانشناختی فارابی، مازندران، ایران

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی دلزدگی تحصیلی بر اساس خودناتوانسازی تحصیلی و شیوههای فرزندپروری ادراک شده در دانش آموزان انجام شد. روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود . جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی ۴۰۰ دانش آموز دختر متوسطه اول پایه نهم در ۵ مدرسه دولتی شهر چالوس در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ تشکیل دادهاند. با توجه به جدول کرجسی و مورگان با احتمال پرسشنامه های ناقص تعداد ۲۰۰ دانش آموز دختر به روش خوشه ای دو مرحله ای انتخاب گردید، به این صورت که ابتدا از بین ۵ مدرسه ۴ مدرسه به تصادف انتخاب شد و سپس در مرحله دوم از بین ۱۲ کلاس در ۴ مدرسه ۸ کلاس (۲۵ نفره) انتخاب گردید. در این پژوهش از سه پرسشنامه شامل : مقیاس دلزدگی تحصیلی پکران، گوئتز و پری (۲۰۰۵)، پرسشنامه خودناتوانسازی تحصیلی جونز و رودوالت (۱۹۸۲) و پرسشنامه شیوههای فرزندپروری ادراک شده دارلینگ و تویوکاوا (۱۹۹۷ ) استفاده شد. اطلاعات به وسیله روشهای آماری مورد استفاده شامل همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام بود.یافته ها نشان داد که بین خودناتوانسازی تحصیلی با دلزدگی تحصیلی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. بین شیوههای فرزندپروری ادراک شده پاسخ گری و خودمختاری دادن با دلزدگی تحصیلی رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. بین شیوه فرزندپروری ادراک شده درخواست گری با دلزدگی تحصیلی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد . خودناتوانسازی تحصیلی و شیوه فرزندپروری ادراک شده پاسخ گری در دانش آموزان توان پیش بینی معنی دار دلزدگی تحصیلی را دارند . این پژوهش تلویحات کاربردی در جهت کاهش دلزدگی تحصیلی با توجه به نقش تعاملات والدین با فرزندان و عوامل شناختی به مشاوران و روانشناسان مدارس ارایه می دهد .

دلزدگی تحصیلی ، خودناتوانسازی تحصیلی ، شیوههای فرزندپروری ادراک شده.