سیدابوالفضل خیام شهرکی - پژوهشگر علوم انسانی در حوزه فقه و حقوق
سیدمهرداد خیام شهرکی - دانش آموخته کارشناسی ارشد علوم سیاسی، لرستان، دانشگاه آیت الله العظمی بروجردی (ره)
رضا اصغری - طلبه سطح دو علوم دینی، مرکز مدیریت حوزه های علمیه، حوزه علمیه حضرت ولیعصر (عج)

هرچند که درباره فمینیسم تعاریف متعددی وجود دارد؛ لکن، آنچه میان همه مشترک است، اینست که فمینیسم زنان راهمواره در موقعیت فرودست جامعه و خانواده متصور است و در جهت رفع این تبعیض در تلاش است. فمینیسم در آغاز،به صورت یک اعتراض محدود مطرح گردید؛ اما، در ادامه به یک اعتراض اجتماعی و در نهایت به یک جنبش در حوزهزنان مبدل شد. این جریان خود فاقد یک دستگاه فکری مستقل بود. از این رو، برای استمرار و بقای خود دست به داماناندیشه های نوین دیگر آویخت و به مدد آن اندیشه ها، یک رویکرد جنسیتی برای تغییر زنان به وجود آورد. هدف(خواسته) فمینیسم، دفاع از حقوق زنان در دو عرصه عمومی (اجتماعی) و خصوصی (خانواده) بود؛ چرا که فمینیسم،خانواده را افزون بر جامعه، یکی از ارکان استمرار ظلم و بی عدالتی علیه زنان می داند. با گذر زمان و گسترش مفاهیمفمینیستی در جهان، شماری از خواسته های فمینیستی به برخی دول تحمیل گردید و فمینیسم با اینگونه مقبولیت ها،پرچم دادخواهی علیه دیگر دولت ها، ساختارها و نظام های فکری و تربیتی برافراشت. در پژوهش حاضر ابتدائا به بحثدرباره چرایی و چگونگی فمینیسم پرداخته شد. سپس، خواسته های فمینیستی که برخاسته از بینش ظلم همگانی علیهزنان، چه در اجتماع و چه در خانواده است، مطرح گردید. در نهایت، خواسته های مذکور تحت لوای برابری زن و مرد، درحقوق ایران و قانون اساسی، به صورت توصیفی مورد بحث و تحلیل قرار گرفت.

حقوق زنان، قوانین ایران، خواسته های فمینیستی، فمینیسم