پژوهش حاضر به منظور بررسی نظام آموزش و پرورش ایران و شناخت ساختار، اهداف، تحولات و مولفه های آن در دوره پهلوی دوم به اجرا درآمده است. روش این پژوهش مروری، کتابخانه ای و برسی اسناد و مدارک علمی است. در این پژوهش، ابتدا ضمن بررسی اهداف و تحولات آموزش و پرورش در ایران، نگاهی کلی نیز به نظام آموزشی پیش از دوره پهلوی داشته است. در ادامه اشاره ای به وضعیت نهاد های مختلف در جامعه از جمله فرهنگ، شرایط اقتصادی، سیاست و تاثیر آنها بر جامعه و نظام آموزشی شده است. همچنین به نقش آموزش و پرورش، به عنوان یک نهاد ایدئولوژیک در دوره پهلوی دوم، صحه می گذارد. سپس بعد از نگاهی به وضعیت علمی در دوره مذکور، به طور کلی به بررسی کارنامه رژیم پهلوی در حوزه سوادآموزی، با استفاده از آمارهای کمی پرداخته است. همچنین ضمن اشاره به آموزش و پرورش به عنوان ابزار مشروعیت ساز پهلوی دوم، در نهایت به مقایسه نظام تعلیم و تربیت دوره پهلوی و نظام جمهوری اسلامی ایران می پردازد. یافته های پژوهش نشان می دهد که در دوره پهلوی دوم، با وجود تغییرات و اصلاحاتی که در ساختار و محتوای آموزش و پرورش و اقدامات مهمی چون سرمایه گذاری در زمینه علم و فناوری، نوسازی نظام آموزشی، تاسیس دانشگاه، تغییرات کتب درسی و... انجام شد، نظام آموزشی این دوره با چالش ها و نقاط ضعفی چون عدم تامین منابع کافی برای زیرساخت های آموزشی، عدم توجه کافی به نظام آموزش عالی، فقر و عدم دسترسی به منابع آموزشی، درصد بالای بی سوادی و... رو به رو بوده است.