مصطفی علی رحمی - Dept of Psychology, Faculty of Human Sciences, Islamic Azad University, Ilam Branch, Ilam, Iran
ستار کیخاونی - Dept of Psychology, Faculty of Medicine, Ilam University of Medical Sciences, Ilam, Iran
حمیرا سلیمان نژاد - Dept of Psychology, Faculty of Human Sciences, Islamic Azad University, Ilam Branch, Ilam, Iran

مقدمه: مادران مسئولیت بیشتری برای پرورش کودکانشان دارند و معمولا مراقبان اصلی کودکان معلول هستند. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان فعال سازی رفتاری بر اجتناب اجتماعی در مادران دارای کودک فلج مغزی بود. مواد و روش­ها: طرح پژوهش حاضر شبه تجربی از نوع پیش آزمون و پس آزمون، با گروه کنترل بود. نمونه پژوهش ۴۰ نفر از مادران مراجعه کننده به مراکز کاردرمانی شهر ایلام در سال ۱۴۰۱ بودند که به صورت تصادفی در گروه آزمایش (۲۰ نفر) و گروه کنترل (۲۰ نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش روش گروه درمانی فعال سازی رفتاری بر اساس دستورالعمل ارائه شده کانتر، بوش و راش را طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای به شکل هفته ای یک جلسه و گروهی دریافت کردند. اطلاعات با استفاده از پرسش نامه هراس اجتماعی (SPI) کانور و همکاران (۲۰۰۰) در دو مرحله پیش از مداخله و پس از مداخله جمع آوری شدند. در این پژوهش، برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و تحلیلی (تحلیل کوواریانس) با نرم افزار SPSS vol.۲۷ استفاده گردید. یافته ­های پژوهش: نتایج نشان داد که در انتهای درمان، نمرات هراس اجتماعی گروه مداخله نسبت به گروه شاهد به طور معناداری کاهش یافته بود (۰.۰۵>P). بحث و نتیجه گیری: مطالعه نشان داد، درمان فعال سازی رفتاری تاثیر مطلوبی بر کاهش شدت علائم اختلال اجتناب اجتماعی در مادران دارای کودک فلج مغزی دارد؛ بنابراین، این درمان به عنوان درمان مکمل در کنار درمان های دارویی در این افراد، برای بهبود علائم روان شناختی پیشنهاد می شود.

Behavioral activation, Cerebral palsy, Mothers, Social avoidance, فعال سازی رفتاری, اجتناب اجتماعی, مادران, فلج مغزی