سهیلا هاشمی - دانشگاه مازندران

این پژوهش با هدف بررسی گرایش و اجتناب از بحث و استدلال دانشجویان و رابطه آن با ویژگی های شخصیتی و سبک های شناختی انجام شده است. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای ۲۸۹ دانشجوی دوره کارشناسی از گروه های تحصیلی هنر، علوم پایه و حقوق و علوم سیاسی در دانشگاه مازندران انتخاب شدند. داده ها از طریق مقیاس انداز ه گیری گرایش و اجتناب از بحث و استدلال، مقیاس پنج عامل بزرگ شخصیت و مقیاس سبک های شناختی A-E جمع آوری گردید. تحلیل واریانس نشان داد بین میانگین نمرات دانشجویان گروه های تحصیلی مورد مطالعه در گرایش و اجتناب از بحث و استدلال تفاوتی وجود ندارد و بین سبک های شناختی جذب­کننده و کاوش­کننده با گرایش و اجتناب از بحث و استدلال نیز همبستگی مشاهده نگردید. از میان پنج عامل بزرگ شخصیت، برون گرایی و گشودگی به ترتیب همبستگی ۲۵/۰ و ۲۶/۰ را با گرایش به بحث و استدلال نشان دادند. ویژگی شخصیتی با وجدان بودن همبستگی ۱۲/۰ را با گرایش به بحث و استدلال و ۱۲/۰- را با اجتناب از بحث و استدلال نشان داده است و بین روان رنجورخویی و برون گرایی به ترتیب با اجتناب از بحث و استدلال همبستگی ۱۷/۰ و ۱۵/۰- مشاهده گردید. تحلیل رگرسیون نشان داد که از میان متغیرهای مورد مطالعه فقط دو صفت شخصیتی برون گرایی و گشودگی می توانند تا حدی تغییرات در گرایش به بحث و استدلال را تبیین نمایند و این نمایانگر آن است ویژگی­هایی چون معاشرتی بودن، ابراز وجود و قاطعیت و گشودگی نسبت به تجربه­های جدید می­توانند در تبیین گرایش به بحث و استدلال دخالت داشته باشد.

گرایش به بحث و استدلال, اجتناب از بحث و استدلال, صفات شخصیت, سبک های شناختی