خدیجه قنبریها - دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی
غلامرضا شمس - دانشیار گروه علوم تربیتی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی

سازمانها برای برآورده ساختن نیاز کارکنان و نیاز به توسعه به محیط بسیار پویا نیاز دارند. برای استفاده از نتایج یادگیری و درنهایت پیشرفت و توسعه، سازمانها کارهای زیادی انجام میدهند. هدف نهایی برای برنامه توسعه، یادگیری و افزایش سطح توانایی ها است که نیازمند یک نگرش جدید در مدیریت و رهبری است.معمولا نتایج رضایت با انتظارات مطابقت ندارد و افرادمعمولا قادر به برآورد آن نیستند. این واقعیتی است که همه با آن مواجه هستند. استفاده از فرهنگ کوچینگ ایده اصلی برای اطمینان از کاربرد برنامه توسعه در سازمان است. درواقع، این احتمال حفظ و نگهداری از اطلاعات را افزایش میدهد. برای انجام این کار، سازمانها باید یک فرهنگ کوچینگ ایجاد کنند که به پیشرفت برای فعال کردن یادگیری کمک کرده و از برنامه اطمینان حاصل کند. فرهنگ کوچینگ میتواند برای دستیابی به اهداف کلی سازمان در جهت آموزش و توسعه و با افزایش سطح بهرهوری منجر به موفقیت سازمانی شود و در جهت شناسایی مشکلات و اعمال اقداماتی در جهت از میان برداشتن موانع سازمانی باشد. این مقاله باهدف تعیین عملکرد کوچینگ و تایید تاثیر شیوه های آن بر توسعه منابع انسانی در سازمانها است.

کوچینگ، توسعه منابع انسانی، آموزش و یادگیری، مربیگری، سازمان