شقایق رضاخانی - دانشجوی دکتری شیلات، گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، واحد بندر عباس، دانشگاه آزاد اسلامی، بندر عباس، ایران
فلورا محمدی زاده - دانشیار گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، واحد بندر عباس، دانشگاه آزاد اسلامی، بندر عباس، ایران
حسین خارا - دانشیار گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، واحد لاهیجان، دانشگاه آزاد اسلامی، لاهیجان، ایران
امیر هوشنگ بحری - استادیار گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، واحد بندر عباس، دانشگاه آزاد اسلامی، بندر عباس، ایران
محدثه احمدنژاد - استادیار بخش فیزیولوژی، پژوهشکده آبزی پروری آب های داخلی، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بندر انزلی، ایران.

ماهی آزاد دریای خزر (Salmo trutta caspius) یکی از با ارزش­ترین ماهیان دریای خزر است و بازارپسندی، شکل ظاهری و طعم گوشت آن سبب شده تا از ارزش بالایی برخوردار باشد. این مطالعه به منظور تعیین اثر تنش­های اکسیژنی روی بقا، برخی شاخص­های خونی، ایمنی و استرس بچه ماهی آزاد دریای خزر انجام شد. از این رو، ۲۱۰ قطعه بچه ماهی آزاد (۱۰±۵۰ گرم) به طور کاملا تصادفی انتخاب شدند و در وان­های مجهز به هواده و کپسول اکسیژن قرار گرفتند. ماهیان در سه تیمار هیپوکسی (۲ تا ۳ میلی گرم در لیتر اکسیژن)، شاهد یا نرموکسی (۷ تا ۸ میلی گرم در لیتر اکسیژن) و هیپراکسی (۱۲ تا ۱۴ میلی گرم در لیتر اکسیژن) با سه تکرار تقسیم شدند. خون­گیری در دو نوبت ۱۲ و ۲۴ ساعت انجام گرفت. نتایج نشان داد که در تیمارهای مختلف اکسیژنی بچه ماهیان آزاد فاقد هر گونه تلفات بودند. اثر اکسیژن نشان داد که تعداد گلبول های سفید و قرمز، هموگلوبین، هماتوکریت، نوتروفیل، لمفوسیت، کورتیزول، گلوکز، لاکتات، لیزوزیم، ایمنوگلوبین کل، IgM، آلبومین و پروتئین کل دارای اختلاف معنی­دار بودند (۰۵/۰P<). در کل، سطح اکسیژنی ۷ تا ۸ میلی­گرم در لیتر، مطلوب­ترین شرایط برای پرورش بچه ماهی آزاد دریای خزر بود. چرا که مناسب­ترین مقادیر شاخص ها بیشتر در این گروه مشاهده شد که با تیمارهای دیگر اختلاف معنی داری را نشان داد.

: ماهی آزاد دریای خزر, Salmo trutta caspius, تنش اکسیژنی, شاخص های خونی, ایمنی, استرس