هنده مجدی - مدیر پژوهش سرای رازی شهر ۱ ری
حورا رجبی کیا سری - مدیر دبیرستان بانو عفت آهنگری منطقه ۱ شهرری
حنانه دربانی - دانش آموز عضو انجمن پژوهش پژوهش سرای ناحیه ۱ شهرری
مهدیه دربانی - دانش آموز عضو انجمن پژوهش پژوهش سرای ناحیه ۱ شهرری

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش الکترونیکی و غیر الکترونیکی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره دوم متوسطه در نمره درس ریاضی و مقایسه آن در مدارس دخترانه و پسرانه شهر ری در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بوده است. جامعه آماری شامل دانش آموزانی که آموزش الکترونیکی داشتند و دانش آموزانی که بصورت حضوری و تلفیقی در کلاسهای درس حضور داشتند.حجم نمونه ۲۰۰ نفر است.۱۰۰ نفر نمونه برای دانش آموزان الکترونیکی و همین تعداد برای دانش آموزان آموزش حضوری که بطور تصادفی از میان دانش آموزان منطقه ۱ ری انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه انگیزش پیشرفت هرمنس (۱۹۷۰) و محاسبه نمرات ریاضی پایان ترم بوده است.نتایج نشان داد f مشاهده در سطح ۰۵/۰تفاوت معنا داری بین پس آزمون نمرات انگیزش پیشرفت دو گروه دانش آموزان یادگیری الکترونیکی و غیر الکترونیکی وجود دارد. t مشاهده شده در سطح۰۵/۰نشان میدهد بین میانگین نمرات درس ریاضی و انگیزش پیشرفت دانش آموزان یادگیری الکترونیکی و دانش آموزان غیر الکترونیکی تفاوت معنا داری وجود دارد، f مشاهده شده در سطح ۰۵/۰بیانگر تفاوت معنا داری بین نمرات پس آزمون انگیزش پیشرفت دانش آموزان دختر و پسر یادگیری الکترونیکی و غیر الکترونیکی ناحیه ۱ شهر ری است.

آموزش الکترونیکی، آموزش غیر الکترونیکی، پیشرفت انگیزشی، مقطع متوسطه دوم