امین حسینی - کارشناس ارشد روانشناسی، آموزگار آموزش و پرورش شهر تهران- منطقه۱۳

هر انسانی، به طور ذاتی توان و استعداد مراقبت از خود را داراست و این گوهری است که خداوند در وجود وی به ودیعه نهاده است. پروردن این جزء بعضا فراموش شده و باید به طور جدی مورد توجه قرار بگیرد. از منظر دینی و به خصوص در قرآن کریم که اصلی ترین منبع استخراج مسائل و احکام دینی است، خودمراقبتی در واقع همان تقواست. بنابراین بسیار شایسته است که در موضوع مهم و پراهمیت فضای مجازی نیز این توان خودمراقبتی را در دانش آموزان ایجاد کنیم. زیرا آمار نشان می دهد که هیچکدام سیاست های سلبی و ایجابی حاکم بر فضای مجازی موفقیت آمیز نبوده است. بنابراین اقدام پژوهی حاضر با هدف توانایی ایجاد خودمراقبتی در فضای مجازی در دانش آموزان آموزشگاه فرهیختگان طراحی و اجرا شد. پژوهش حاضر توصیفی از نوع اقدام پژوهی است. جامعه پژوهش شامل همه دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر تهران بود که از این میان دانش آموزان پایه پنجم آموزشگاه فرهیختگان به روش نمونه گیری دردسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت گردآوری شواهد۱ از۱- نظرسنجی از دانش آموزان ۲- نظرسنجی از والدین ۳- نظرسنجی از همکاران ۴- مصاحبه با مدیر آموزشگاه و ۵- پرسشنامه استفاده شد. سپس با استفاده از داده ها و اطلاعات جمع آوری شده در قسمت شواهد۱ به کمک همکاران و متخصصان به تجزیه و تحلیل اطلاعات و ارائه راهکارهای متناسب با نیازهای دانش آموزان پرداخته شد. در نهایت نتایج حاصل از گردآوری شواهد۲ و مقایسه آن با گردآوری شواهد۱ نشان می دهد که تقویت خودمراقبتی در فضای مجازی برای اغلب دانش آموزان مفید بوده است. اما برخی از والدین و دانش آموزان همچنان ترجیح می دهند که والدینشان بر آنان نظارت داشته باشند.

خودمراقبتی، فضای مجازی، کودکان و نوجوانان