حامد حسن دوست - پژوهشگر

هزینه های یک پیمانکار جهت انجام موضوع پیمان دو دسته است: یک دسته از این هزینه ها جهت اجرای موضوع پیمان است، به عبارت دیگر پس از انجام این هزینه ها مبلغ پیمان به پیمانکار تعلق می گیرد. اما دسته دیگر از هزینه ها برای انجام موضوعاتی است که ممکن است در طول پیمان حادث گردد. این موضوعات مشمول مبلغ اولیه پیمان نمیباشد و از این بابت باید پرداخت دیگری به پیمانکار صورت گیرد. این هزینه ها بر دو نوع است. در نوع اول خسارتی به پیمانکار از سوی کارفرما وارد شده است. مانند آنکه کارفرما بنا بر صلاحدید خود و بدون قصور پیمانکار خاتمه پیمان را اعلام نماید. در اینحالت پیمانکار مجبور خواهد بود تمام قراردادهای خود با ثالث در رابطه با موضوع پیمان را فسخ نماید و ممکن است به جهت این فسخ مجبور به پرداخت ضرر و زیان به ثالث گردد که باید عینا توسط کارفرما جبران گردد. نوع دوم از جنس خسارت نیست، بلکه انجام فعالیتی بر عهده پیمانکار قرار می گیرد. مثال عمده این هزینه ها کارهای جدید است. پیمانکار با پذیرفتن قرارداد موظف است این کارها را در صورت وقوع شرایط شمول به انجام رساند و در نتیجه جهت به انجام رساندن این کارها متحمل هزینه گردد. در شرایط عمومی پیمان جهت محاسبه نحوه پرداخت این هزینه ها فرمولهایی ارائه گردیده و گاه میزان پرداخت به توافق طرفین واگذار شده است. این مقاله در پی آن است که با بررسی شرایط عمومی EPC غیرصنعتی (EPC PACKAGE ۸۴) ضمن تقسیم بندی هزینه های محتمل نوع دوم بر مبنای تعلق یا عدم تعلق سود به مدلی برای کارهای خارج از پیمان دست یابد. پس از آن شرایط عمومی پیمانهای EPC صنعتی، شرایط عمومی اختصاصی صنعت نفت و نشریه ۴۳۱۱ مورد بررسی قرار گرفته و شمول مدل قبلی در این نشریات مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

شرایط عمومی،EPC،طرح و ساخت غیرصنعتی،،نشریه ۴۳۱۱،قرارداد همسان،نشریه ۵۴۹۰،سود