احسان . صادقی پور - پژوهشگر حقوق بین الملل و دانشجوی دوره دکتری تخصصی حقوق بین الملل عمومی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب، تهران، ایران. |
هادی کریمخانی - دکتری تخصصی حقوق بین الملل عمومی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب، تهران، ایران

حقوق سیاسی و اجتماعی و به طور خاص حق اشتغال زنان در هر جامعه، یکی از نشانه های مدنیت و توسعه انسانی می باشد.در قوانین ایران، اصل حق اشتغال زنان با در نظر گرفتن مصالح مذهبی، فردی، خانوادگی و اجتماعی زنان به ویژه نقش زن در خانواده به عنوان همسر و هم چنین به عنوان مادر در تربیت فرزندان بسیار مورد توجه قرار گرفته است. به همین جهت است که قانونگذار ایرانی به نظر می رسد تلاش دارد که اصل حق اشتغال زنان همواره به گونه ای تفسیر و عمل گردد که به دیگر نقش های زن، که در اسلام نیز تاکید شده است صدمه وارد نیاید. با وجود اینکه قانون اساسی و دیگر قوانین بر حق اشتغال زن تاکید کرده و داشتن این حق را جدای از مساله جنسیت، برای هر انسانی لازم و ضروری دانسته و جزو حقوق لاینفک هر انسانی می شمارند، باز هم شاهد مشکلاتی در حوزه اشتغال زنان هستیم. نوشتار حاضر، حق اشتغال زن را از منظر قانون اساسی ایران بررسی می کند.

حق اشتغال؛ زنان؛ قانون اساسی؛ جمهوری اسلامی ایران.