در سال های اخیر نرخ تورم علیرغم کنترل آن در سال ها ۱۱۹۱ الی ۱۱۹۳ ، با بروز مسائل ارزی ناشی از

تحریم های بین المللی و شیوع ویروس کرونا، روند صعودی بالاتر از نرخ بلندمدت را طی کرده است. از

آنجا که این روند صعودی می تواند با افزایش انتظارات تورمی به خصوص آینده نگر، موجبات افزایش انگیزه

سوداگری، برهم زدن بازدهی بازار دارایی ها و بی ثباتی در این بازارها و همچنین انحراف در جریان نقدینگی

را به همراه داشته باشد، موانعی برای رشد اقتصادی و کمبود عرضه و در نتیجه بروز تورم بیشتر و تشدید

شرایط رکود تورمی را ایجاد خواهد کرد. اما نکته قابل ذکر آن است که تورم در ایران حتی در سال های

مذکور که رشد آن تک رقمی بوده است، همواره بیش از متوسط کشورهای جهان بوده و در دوره هایی که

شوک های خارجی اتفاق می افتد، صرفا سرعت رشد آن دستخوش تغییر می شود. از اینرو، بکارگیری هرگونه

ابزار برای کنترل و مهار تورم مستلزم شناسایی هم عوامل بنیادین شکل گیری و پایداری تورم و هم عوامل

انحراف از روند است. از اینرو، در این گزارش ریشه های ایجاد تورم با اتکاء به مطالعات داخلی مختلف و

عوامل تاثیرگذار بر روند نرخ تورم طی سال های دهه ۹۴ با استناد به شواهد آماری و ارتباط تورم با

متغیرهایی نظیر کل های پولی، نرخ سود بانکی و نرخ ارز، شناسایی شده اند. یافته ها نشان می دهد:

· بخش قابل توجهی از عوامل موجد تورم ساختاری )رابطه دولت با بانک مرکزی و شبکه بانکی

و ناترازی شبکه بانکی( هستند و از آنجا که مبارزه با این عوامل دشوار است، تورم به یک پدیده

مزمن در اقتصاد تبدیل شده است. سایر عوامل نیز بنابر مقتضیات زمانی و شرایط اقتصادی

کشور درجه تاثیرگذاری متفاوتی بر افزایش تورم دارند.